اجرای طرح آزمایشی حفاظت ازمیراث جهانی دربرابرتغییرات آب و هوایی

دانلود فایل مرتبط با خبر:

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ بین‎الملل ـ یونسکو راهنمای ویژه انطباق با تغییرات آب وهوایی را در سایت‎های ثبت شده در فهرست میراث جهانی به طور آزمایشی در سایت‎های طبیعی و فرهنگی کنیا به اجرا در می‎آورد.

به گزارش یونسکو طرح ویژه حفاظت از میراث فرهنگی وطبیعی یونسکو در هماهنگی با تغییرات آب و هوایی چندی پیش در نایروبی راه اندازی شد.

دراین طرح آزمایشی ابتدا همه مدیران و گردانندگان محوطه‎های ثبت شده در فهرست میراث جهانی از کشور کنیا از مدیران پارک‎های ملی گرفته تا مسئولان و مدیران امور منطقه‎های جنگلی و دریاچه‎ها و محوطه‎های فرهنگی این کشور درکنار همکاران و دستیاران محلی و فعالان امور مدنی در یک کارگاه آموزشی دو روزه که از سوی کارشناسان ویژه یونسکو برای راهنمایی افراد تشکیل شده بود، شرکت کردند.

این گروه از فعالان و مدیران حفاظت ازمیراث جهانی که درحال حاضر به سایت‎های میراث جهانی مربوط به خود بازگشته‌اند، درمراحل مختلف اجرای این طرح، از همکاری یک مشاور ملی و نیز امکان درخواست راهنمای فعالیت‎های میدانی در توسعه و اجرای برنامه‎های خودجهت رویارویی با تغییرات آب و هوایی برخوردارند.

نتایج این اقدامات و تلاش‎های آزمایشی هم در بخش‎های ساختاری و هم دربخش‎های محتوایی و ارزیابی راهنمای هماهنگی با تغییرات آب و هوایی در سایت‎های میراث جهانی گردآوری و بررسی می‌شود تا از بهترین روش‎ها در پاسخ گویی به ضروریات و نیاز مدیران درسایت‎های میراث جهانی اطمینان حاصل شود.

درصورت موفقیت، طرح راهنمای هماهنگی با تغییرات آب و هوایی در دیگر محوطه‎های ثبت شده درفهرست میراث جهانی یونسکو قابل اجرا خواهد بود.

فهرست نسخ خطی کتابخانه ملی پس از دو دهه منتشر می‎شود

 

رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی گفت: فهرست نسخ خطی کتابخانه ملی که انتشار چاپ پیشین آن مربوط به دهه 70 است، منتشر می شود.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه فرهنگ و هنر ـ اسحق صلاحی رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی گفت: فهرست نسخ خطی کتابخانه ملی که انتشار چاپ پیشین آن مربوط به دهه 70 است، منتشر می شود.

وی افزود: این فهرست قرار است در 10 جلد تهیه و منتشر شود و فهرست کاملی از نسخ نفیس و خطی موجود در کتابخانه ملی را دربرمی گیرد.

دکتر صلاحی ادامه داد: 18جلد از فهرستگان نسخ خطی ایران(فنخا) تا کنون منتشر شده و قرار است در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران 20 جلد آن رونمایی شود. وی افزود: 34 جلد از این فهرستگان به معرفی نسخ خطی موجود در ایران می پردازد که هرکدام بالغ بر 1000 صفحه است و 6 جلد پایانی نمایه های مختلف فهرستگان نسخ خطی ایران است.

وی در خصوص انتشار فهرستگان نسخ خطی موجود در خارج از کشور اعلام آمادگی کرد و اظهار داشت: این کار، با همکاری رایزنان و سفارت خانه های ایران در خارج از کشور امکان پذیر است.

میلاد کیایی در گفت‌وگو با جشنواره پرچم:پرچم ایران نشانه صلح و دوستی است

میلاد کیایی: پرچم ایران نشانه صلح و دوستی و پاکدامنی است که باید بیشتر مورد توجه هنردوستان قرار گیرد زیرا هنرمندان می توانند به کمک هنرخود، این پرچم را به اوج ببرند و با خلق آثار ماندگار ایران را جاودانه تر از قبل سازند.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه فرهنگ و هنر ـ میلاد کیایی، نوازنده پیشکسوت سنتور در گفت‌وگو با روابط عمومی نخستین جشنواره تجسمی پرچم درباره اینکه چرا قطعات ماندگاری در ارتباط با پرچم و ایران کمتر ساخته شده است، بیان کرد: پرچم سمبل و نماد یک کشور است و ریشه در تاریخ و فرهنگ یک ملت دارد به همین دلیل بیشتر از هر چیزی نیازمند توجه و احترام است. در گذشته محمد نوری قطعه ای درباره پرچم خواند که این قطعه از ساخته های محمد سریر و از اشعار تورج نگهبان بود که این هنرمندان به کمک این قطعه توانستند پرچم ایران را به خوبی به تصویر بکشند.

این نوازنده سنتور با اشاره به قطعاتی که در همه جای دنیا درباره پرچم خوانده و سروده شده بیان کرد: متاسفانه امروز، هنرمندان هم به دلیل دغدغه های زندگی روزمره، ترجیح می دهند از ابزار هنر، بیشتر برای بیان مسائل اجتماعی استفاده کنند و این در حالی است که در همه جای دنیا صدها قطعه درباره وطن و پرچم خوانده اند که این قطعات هویت یک کشور را به گوش همه مردم جهان می رساند.

کیایی صداقت را دلیل ماندگاری یک اثر دانست و افزود: اگر خوانندگان و آهنگسازان، صادق باشند آنچه خلق می کنند بر دل و جان می‌نشند و تاثیر می‌گذارد اما نیرنگ و ریا در موسیقی امروز زیاد و صداها از حالت واقعی دور شده‌اند؛ به همین خاطر است که آثار تازه، ماندگار نمی‌شوند.

او پرچم ایران را نشانه صلح و دوستی و پاکدامنی دانست و ابراز امیدواری کرد که پرچم ایران، بیشتر مورد توجه هنردوستان قرار گیرد زیرا هنرمندان می توانند به کمک هنر، این پرچم را به اوج ببرند و با خلق آثار ماندگار ایران را جاودانه تر از قبل سازند.

میلاد کیایی، نوازنده سنتور در سال 1323 در تهران به دنیا آمد و از هشت سالگی، نواختن سنتور را اغاز کرده و توانسته بنیان‌گذار سبکی نو در این زمینه باشد. او در سال 1380، موفق به دریافت مدرک دکترای موسقی در رشته نوازندگی و آهنگسازی از شورای عالی ارزشیابی هنرمندان کشور شده و کنسرت‌های متعددی در ایران، آمریکا، فرانسه، آلمان، انگلیس و... داشته است.

مجید مهرگان:شاهنامه، منبعی ارزشمند برای دنبال کردن هویت ملی

دانلود فایل مرتبط با خبر:

مجید مهرگان، استاد نام آشنای هنر سنتی ضمن تأکید بر این نکته که مطالعه و پژوهش برای انجام چنین کارهایی گام نخست است، گفت: اگر شاهنامه را به دقت مطالعه کنید، می بینید که در گذشته درفش ها نمایانگر جایگاه افراد یا گروه ها بودند. در داستان رستم و سهراب می بینیم که سهراب با دیدن درفش رستم ابتدا از هژیر می پرسد این درفش باشکوه نمایانگر کدام پهلوان ایرانی است؟ و همچنین در دوره ساسانی وقتی چینی ها به ایران هجوم آوردند و بهرام چوبینه رشادت های فراوانی در عقب راندن آنها از خود نشان داد برای تجلیل از جنگاوری های او درفش رستم را به وی اهدا کردند و این به معنای ارتقای درجه بود. همۀ این موضوعات می تواند دستمایه خوبی برای خلق آثاری درخور در جشنواره ای با عنوان پرچم باشد.

این استاد هنرهای سنتی در خصوص سیر تحول درفش های تاریخی توضیح داد: درفش ها رفته رفته نماد گروه های بیشتری از مردم شدند و تا آنجا رسید که هر کشور یک پرچم برای خود برگزید و در این پرچم ها، رنگ موضوعیت پیدا کرد. در برخی کشورها نیز مانند کشور خودمان عناصر مذهبی نیز پرچم ها را مزین ساخت. همه این موضوعات را می توان در نقاشی و سایر هنرهای تجسمی گنجاند.

مجید مهرگان ادامه داد: برای خلق آثار این چنینی نباید این نکته را از نظر دور داشت که می توانیم بیش از هر چیز به هنر ملی و بومی خودمان اتکا کنیم. متاسفانه در این سال های اخیر عده ای غربزده، به نام و بهانه روشنفکری، هنرهای ارزشمند خودمان را به ابتذال کشیده و در صدد آن هستند که با هنر به اصطلاح مدرن، خط ابطال بر ارزش های گذشته بکشند ، من امیدوارم این جشنواره ها که با هدف احیاء هویت ملی برگزار می شوند به این نکات توجه ویژه ای داشته باشند.

استاد پیشکسوت هنر نگاری ایران در پاسخ به این پرسش که برگزاری این جشنواره چقدر می تواند پرچم را به عنوان یک نماد بصری در زندگی روزمره مردم وارد کند، گفت: برای نیل به چنین اهدافی پیش از هر چیز باید کار را به کاردان سپرد. از سازمان فرهنگی هنری شهرداری که در این عرصه نهاد خوشنامی است، انتظار می رود که این کار بزرگ را نیز به بزرگان و صاحب نظران بسپارد؛ تشکیل یک کمیته تخصصی در این زمینه که بتواند موضوع و ایده بدهد، بسیار راهگشا و حائز اهمیت است.

مجید مهرگان حمایت از هنرمندان را از عوامل بسیار مهم در خلق آثار ماندگار دانست و ادامه داد: اگر به تاریخ هنر ایران نگاه کنیم به موارد زیادی بر می خوریم که نشان می دهد وقتی هنرمندان در جایگاه واقعی خود قرار گرفته اند هنر پیشرفت چشمگیری داشته مثلاً در زمان شاه اسماعیل صفوی هنرمند بزرگی چون کمال الدین بهزاد مدیر کتابخانه و مسئول امور هنری شده بود و این انتساب از جانب شاه که خودش مردی جنگجو و در عین دارای بینش فرهنگی بود، صورت گرفت. احترام و مکنت بهزاد همچنان ادامه داشت و در زمان شاه طهماسب وقتی چند ماهی دستمزد هنرمندان به تعویق افتاده بود وی برای شاه نامه نوشت، که این نامه هم اینک موجود است و شاه نیز به خواست او رسیدگی کرده و معوقۀ هنرمندان پرداخت شد.

بنابراین مسئولان برگزاری این نوع جشنواره ها اگر محورهایی چون مطالعه و پژوهش، توجه به هنرهای بومی و حمایت از هنرمندان را سرلوحه کار خود قرار دهند تردیدی در مؤثر بودن تلاش ها و رسیدن به اهدافشان باقی نخواهد ماند. مجید مهرگان، نشان درجه یک هنری دارد و شاگرد استاد محمود فرشچیان بوده؛ او بیش از 30 سال‌ است که در زمینه نقاشی و هنر نگارگری فعالیت می‌کند.

نخستین جشنواره پرچم که در سه رشته عکس ، پوستر و نقاشی کودک و نوجوان به همت سازمان فرهنگی- هنری، مدیریت فرهنگی منطقه 5 و فرهنگسرای فردوس برگزار می‌شود و علاقه‌مندان برای شرکت در این جشنواره تا سوم خرداد همزمان با آزادی خرمشهر فرصت دار ند تا آثار خود را به نشانی تهران، فلکه دوم صادقیه، بلوار فردوس، بعد از چهارراه مخابرات، فرهنگسرای فروس، دبیرخانه جشنواره پرچم ارسال و یا برای کسب اطلاعات بیشتر با تلفن [phone] تماس و یا به سایت جشنواره به نشانی parcham-farhangsara.com مراجعه کنند.

40هزار سال پیش پناهگاه انسان، امروز طویله گوسفندان

صدرا محقق: غار «تمتمان» یادگاری از انسان‌های نخستین در فاصله 20کیلومتری شهر ارومیه که از آن به‌عنوان یکی از کهن‌ترین سکونت‌گاه‌های انسان در شمال باختری ایران یاد می‌شود، امروز به طویله‌ای برای نگهداری گوسفندان چوپان‌های محلی بدل شده است. این در حالی است که غار تمتمان با شماره 14299 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. این غار که در فاصله 20کیلومتری شمال‌غرب شهر ارومیه مرکز استان آذربایجان‌غربی قرار دارد، از کهن‌ترین سکونت‌گاه‌های انسان در شمال‌باختری ایران است. پژوهش‌های «کارلتون استانلی کوون» انسان‌شناس آمریکایی در سال 1949میلادی نشان داد که این غار از 40هزارسال پیش مسکونی بوده است. دهانه غار مثلثی و عمق آن 35مترونیم است. غار دارای یک اوشکوب و دو شاخه است. در درون قسمت انتهایی غار، نشانه‌های دستکاری انسان برای مهیاکردن این محل برای زیستن دیده می‌شود.

در نزدیکی غار تمتمان چشمه‌آبی قرار دارد که روستاییان از آن بهره‌برداری می‌کنند. هوای غار در تابستان‌ها بسیار خنک و ملایم و به همان نسبت در زمستان‌ها گرم‌تر است و رطوبت چندانی ندارد. «بهروز خان‌محمدی» باستان‌شناس در رابطه با این غار در وبلاگ خود نوشته است:«طول کلی غار 30/35 و عرض آن 90/16 متر است. در بخش داخلی غار دو حفره وجود دارد، حفره سمت راست به عمق چهار و عرض 5/5 و حفره دراز‌تر سمت چپ به عمق 28 و عرض میانگین پنج‌متر است. هر چه به انتهای غار نزدیک‌تر می‌شویم ارتفاع آن بیشتر می‌شود. انتهای حفره اخیر به صورت دو اشکوبه است، ظاهرا اشکوبه پایینی مصنوعی است و به‌دست انسان ایجاد شده چراکه لایه‌های سنگی این بخش استحکام چندانی ندارند و به‌راحتی از یکدیگر جدا می‌شوند و این احتمال وجود دارد که غارنشینان جهت گنجایش بیشتر چنین کاری کرده‌اند. این غار یکی از قدیمی‌ترین سکونت‌گاه‌های انسان در شمال‌غرب کشور است.

مطالعات علمی این غار نخستین‌بار توسط کارلتون استانلی کوون، انسان‌شناس آمریکایی در سال 1949 انجام گرفت. وی در این سال گمانه آزمایشی در کف غار باز کرد و از آن 48 قطعه مصنوعات سنگی و 2766 قطعه استخوان و دندان جانوری شامل سمور، کفتار، روباه، اسب‌سانان، مرال، گاو وحشی، آهو، گوسفندسانان و چند نمونه دیگر را به‌دست آورد و برخی از آنها را جهت مطالعه و بررسی بیشتر با خود به آمریکا برد. مطالعات وی نشان می‌دهد که غار در دوره میانی پارینه‌سنگی جدید یعنی تاریخ تقریبا حدود 40هزارسال پیش مسکونی بوده است. کوون معتقد است این غار تنها در تابستان‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال تاریخ‌گذاری وی مورد تردید برخی دیگر از پژوهشگران قرار گرفته است.» علاوه بر این آنگونه که از سوی انسان‌شناسان انستیتو تحقیقاتی - اسمیت سوییان- وابسته به دانشگاه کلمبیا ذکر شده است: اجداد انسان جدید برای نخستین‌بار از حدود 40هزار سال پیش در منطقه شالیندار عراق در 90کیلومتری جنوب‌غربی ارومیه زندگی می‌کردند. انسان‌شناسان تاکنون هزاران آلات گوناگون و از جمله هفت اسکلت متعلق به انسان نئاندرتال را که صدهزار سال پیش از این زندگی می‌کرده در یکی از غارهای آن منطقه کشف کرده‌اند. علاوه بر این در صفحه 10 کتاب جغرافیای «ماد» نوشته جواد صدفی با اشاره مستقیم به غار تمتمان آمده است: کمیسیون ملی یونسکو در ایران بعد از بررسی نتیجه تحقیقات دانشمندان آمریکایی در گزارش خود (در آبان 133٦) اعلام کرد، ابزارآلات انسان دوره «لوا لوازین» که در حدود 3٥هزار سال پیش از میلاد در منطقه آذربایجان زندگی می‌کرد از غار تمتمان واقع در 20کیلومتری شمال‌غربی ارومیه به‌دست آمده است. با وجود این اما غار تمتمان این روزها به دلیل آنکه مورد محافظت خاصی قرار نمی‌گیرد به طویله و آغل محل استراحت گوسفندان بومی‌های گله‌دار منطقه بدل شده است، به گونه‌ای که سرتاسر کف‌غار و محوطه اطراف آن آکنده از پشگل گوسفندان است. علاوه بر این بازدید از این غار برای افراد علاقه‌مند و پژوهشگر در هنگامی که گوسفندان در آن مشغول استراحت هستند، سخت و ناممکن است.

بوی بد ناشی از نگهداری گوسفندان در غار تمتمان و پشگلی که در کف آن ریخته شده نیز بازدید از غار را به مراتب سخت‌تر می‌کند. اما با وجود این اداره میراث فرهنگی استان آذربایجان‌غربی در بروشورهای تبلیغاتی خود برای معرفی استان، غار تمتمان را به عنوان یکی از آثار تاریخی مهم و کهن خود معرفی کرده و علاقه‌مندان را برای بازدید از آن دعوت می‌کند. برای پیگیری چرایی عدم محافظت از غار تمتمان با وجود ارزش‌های تاریخی بسیار با ذوالفقاری مدیرکل میراث فرهنگی آذربایجان‌غربی تماس گرفتیم، با این حال وی انجام این گفت‌وگو را منوط به هماهنگی با روابط‌عمومی میراث فرهنگی دانسته و گفت پس از انجام این هماهنگی همکاران ما برای ارایه توضیحات تماس خواهند گرفت. همچنان با وجود گذشت چهار ساعت از گفت‌وگو با آقای ذوالفقاری هیچ تماسی با روزنامه گرفته نشد و این مقام مسوول نیز تماس‌های دیگر ما را بی‌پاسخ گذاشت.

سرپرست جدید پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی معرفی شد

رییس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری سیامک سرلک - باستان‌شناس - را به‌عنوان سرپرست پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی معرفی کرد.

به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،‌ پریسا محمدی در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا درباره‌ی شرایط پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی و رییس آن، اظهار کرد: پس از بررسی‌های لازم و پروسه‌ای که باید برای انتخاب فردی مناسب برای چنین سمتی طی می‌شد‌، سیامک سرلک، یکی از باستان‌شناسان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به‌عنوان سرپرست پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی معرفی شد.

به گزارش ایسنا،‌ پیش از این عباس مقدم رییس پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی بود که بعد از برگزاری یازدهمین گردهمایی سالانه‌ی باستان‌شناسان در تهران اعلام شد که او به‌علت بیماری از سمتش استعفا کرده است.

سیامک سرلک در کارنامه کاری‌اش انجام بررسی، پژوهش و کاوش در محوطه‌ی قلی‌درویش در قم را دارد.

آثار بازگردانده شده از تمدن جیرفت به نمایش درمی آید

تهران - آثار قاچاق شده تمدن جیرفت که با تلاش ایران از انگلستان به کشور بازگردانده شد، برای نخستین بار در نمایشگاهی در جیرفت به نمایش در می آید.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، این نمایشگاه قرار است در حاشیه سمینار بین المللی مباحث باستان شناسی جیرفت که روزهای هفتم و هشتم اردیبهشت ماه در شهر جیرفت برگزار می شود، برپا شود.

این آثار شامل حدود 100 اثر به جای مانده از تمدن جنوب شرق ایران بویژه حوزه هلیل رود و جیرفت است که توسط قاچاقیان آثار میراث فرهنگی به انگلستان منتقل شده بود که با تلاش ایران چند سال پیش به کشور باز گردانده شدند.

این آثار تاکنون به نمایش عمومی در نیامده اند و قرار است با همکاری موزه ملی ایران این آثار در زمان برگزاری نمایشگاه در موزه جیرفت در معرض دید باستان شناسان و علاقه مندان قرار گیرد.

اشیاء به دست آمده حاصل حفاری غیرمجاز است

پریسا محمدی رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری روز چهارشنبه درباره برگزاری سمینار بین المللی مباحث باستان شناسی جیرفت به خبرنگاران توضیح داد: این همایش روزهای هفتم و هشتم ادریبهشت ماه در جیرفت برگزار و علاوه بر مقالات علمی، نتایج حاصل از کاوش گروه های باستان شناسی ایتالیایی و فرانسوی در این منطقه نیز ارایه می شود.

وی یادآور شد: اشیاء به دست آمده از منطقه جیرفت در جنوب استان کرمان با قدمتی پنج هزار ساله که به شکل بسیار زیبایی تزیین و مرصع شده اند نشان دهنده تمدن بسیار پیشرفته آن دوران است که تحقیق و مطالعه در باره آن می تواند در های تازه ای بسوی حقایق پیرامون شکل گیری تمدن میان رودان بگشاید.

وی تاکید کرد که اشیاء به دست آمده از این منطقه حاصل حفاری های غیر قانونی بوده است که اگر این کشفیات با حفاری گروه های تخصصی باستان شناسی انجام می شد روند مطالعات به شکل دیگری صورت می گرفت.

محمدی یادآور شد: کیفیت بی نظیر اشیاء و تکنولوژی ساخت آنها بازگوی موقعیت بالای ساکنان فلات ایران را در اواخر هزاره چهارم بازگو می کند.

وی با بیان اینکه مطالعات باستان شناسی در حوزه تمدنی جیرفت از سال 1379 آغاز شد، گفت: از سال 1380 تاکنون هیات های بسیاری از باستان شناسان ایرانی و خارجی در منطقه هلیل رود، جیرفت و جازموریان پژوهش مختلفی از جمله فناوری فلز و پژوهش های باستان شناسی انجام داده اند که در این همایش عرضه می شود.

رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هدف از این همایش را بازنگری، بررسی و تحلیل پژوهش های انجام شده در حوزه تمدنی جیرفت دانست تا چشم انداز و برنامه ریزی های لازم برای پژوهش های آینده ترسیم شود.

به گفته محمدی، بررسی پژوهش های باستان شناسی، گاهنگاری جنوب شرق ایران و بررسی دانش و فناوری فلز - مس در این منطقه موضوع نشست های این همایش است.

دانشگاه های تهران، تربیت مدرس، هنر اصفهان، سیستان و بلوچستان، همدان و همچنین واحدهای تهران مرکز و ورامین دانشگاه آزاد اسلامی در برگزاری این همایش مشارکت دارند.

رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، این همایش را سومین نشست تخصصی در حوزه تمدنی جیرفت دانست و گفت که در حاشیه این همایش از کتاب ˈجیرفت، همسایگان و خویشاوندانˈ که به همت خانم دکتر حمیده چوبک گردآوری شده است، رونمایی می شود.

محمدی همچنین در این نشست ˈسیامک سرلکˈ را به عنوان سرپرست جدید پژوهشکده باستان شناسی به خبرنگاران معرفی کرد که به تازگی این مسوولیت را پذیرفته است.

خانه عامری های کاشان به روی گردشگران بسته شد

خانه عامری های کاشان که سال 89 به منظور بهره برداری و مرمت به بخش خصوصی واگذار شد، تا کنون نه تنها طبق وعده داده شده، به هتل تبدیل نشده بلکه در این خانه تاریخی از سال گذشته تا کنون به بهانه مرمت به روی گردشگران بسته است.

به گزارش خبرنگار مهر، سال 85 این خانه با نظارت طرح پردیسان سازمان میراث فرهنگی درحال مرمت بود و معاون سابق میراث فرهنگی در کاشان گفته بود که این مجموعه در دو مرحله به اقامتگاه تبدیل می شود که شامل 45 سوئیت بوده و بخش دیگر برای بازدید گردشگران مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین فاز اول مرمت شامل 70 درصد از مجموعه، در صورت اعتبار تا پایان خرداد سال آینده (سال 86) به بهره برداری می رسد و برای تبدیل شدن به هتل در اختیار بخش خصوصی قرار خواهد گرفت.

تا اینکه در سال 89 و در دوران مدیریت بقایی درسازمان میراث فرهنگی این خانه تاریخی به همره کاروانسرای وکیل در کرمان و عمارت مسعودیه به دلیل هزینه های مرمتی و حفاظتی و به به منظور بهره بهتر اقتصادی به بخش خصوصی واگذار شد.

دوباره بعد از واگذاری، مرمت های آن ادامه پیدا کرد و قول تبدیل آن به هتل در سال 91 توسط یک شرکت خصوصی داده شد اما اکنون در سال 92 نه تنها این خانه به هتل تبدیل نشد، بلکه در آن به روی گردشگران بسته است آن هم در این روزها که گردشگران زیادی برای شرکت در جشنواره گلابگیری به سمت کاشان می روند و می خواهند در کنار این برنامه از خانه های تاریخی این شهر نیز دیدن کنند.

در این بین همیشه خانه تاریخی عامری ها به دلیل اینکه بزرگترین خانه تاریخی ایران بوده است، از استقبال زیادی برخوردار بوده با این حال شرکت خصوصی که قصد تغییر کاربری این خانه را دارد هنوز پاسخگوی خبرنگار مهر درباره اقدامات مرمتی خود در این خانه و عمارت های دیگری که به آنها واگذار شده، نیست.

خانه عامری های کاشان نه هزار متر مربع عرصه و 12 هزار عیانی دارد و با داشتن 85 اتاق و هفت حیاط بزرگترین خانه تاریخی ایران است.

موزه تجارت دریایی خلیج فارس افتتاح شد

با حضور مهمانپرست و استاندار بوشهر در نخستین برنامه روز ملی خلیج فارس، موزه تجارت دریایی و دبیرخانه ستاد دائمی بزرگداشت روز ملی خلیج فارس افتتاح شد.

به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی استان بوشهر صبح امروز در این مراسم گفت: این موزه و دبیرخانه در عمارت ایرانی که قدمت بیش از یک قرن دارد، افتتاح شده است.

نصرالله ابراهیمی افزود: در موزه تجارت دریایی آثار مکتوب و آثار تاریخی در 35 ویترین راه‌اندازی شده است.

وی بیان کرد: در این موزه‌ها اسناد دریایی خلیج فارس و بخشی از دست یافته‌های باستان شناسی زیر آب شامل خمره‌های سفالی مربوط به حمل مایعات اسناد حاکمیت خلیج فارس، اسناد صادرات و واردات شرکت‌های تجاری که در بندر بوشهر فعالیت می‌کردند، ارائه شده است.

معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی استان بوشهر گفت: خمره‌های سفالی و دست یافته‌های باستان‌شناسی زیر آب مربوط به دوره ساسانیان تا صدر اسلام است.

ابراهیمی اظهار داشت: در دبیرخانه ستاد دائمی بزرگداشت روز ملی خلیج فارس پژوهشگران کشورمان برای فعالیت‌های تحقیقاتی مستقر خواهند شد.

وی اضافه کرد: بخشی دیگر از این موزه تصاویری مربوط به لنج سازی بومی استان بوشهر اختصاص یافته چون که لنج سازی یکی از دانش‌های بومی استان بوشهر است که در آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

تخریب بزرگ در راه است + عکس

دانلود فایل مرتبط با خبر:

خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- شیراز، اصفهان، جهرم، قشم، بوشهر و حالا بلدوزرها قرار است به جان تنها شهری که از دست تخریب‌ها تا حدودی جان سالم به در برده بود، بیافتند. مسئولان شهری طرح این تخریب بزرگ را از دو سال پیش چیده‌اند. این طرح اکنون لحظه به لحظه به مرحله اجرایی نزدیک‌تر می‎شود.

گفته می‌شود که در حال حاضر این طرح به بهانه توسعه حریم "امامزاده جعفر" و ساخت پارکینگ‌های محلی یزد آغاز شده است. هرچند که بسیاری از هیات امنای امامزاده نیز با تخریب بافت تاریخی اعلام مخالفت کرده‌اند.

خانه‌های تاریخی یزد یکی یکی فرو می ریزند، تا برای همیشه از تاریخ ایران محو شوند

اما این طرحی که مسئولان شهری با پشتوانه آن می‌توانند، این تخریب‌ها را انجام دهند، از کجا آمده است؟ به گزارش CHN، در طرح تفصیلی جدید یزد، وسعت بافت قدیم به 519 هکتار تقلیل یافته و محدوده‌ای به عمق 250 متر در امتداد ضلع شرقی بلوار بسیج به بافت اضافه شده که قرار است از این به بعد ملاک عمل شهرداری در مورد کاربری‌ها، گذربندی‌ها و تراکم‌های ساختمانی، ضوابط ساخت و ساز و... در بافت قدیم باشد.

بر اساس این طرح، بخش مهمی از محله سرسنگ، قسمتی از محله یعقوبی، کوی سعدی و... که پیش از این در محدوده بافت قدیم قرار داشته حذف و پس از تصویب طرح تفصیلی بافت فرسوده بر اساس آن مدیریت می‌شود.

عضو هیات مدیره انجمن خشت و خام یزد، اکنون از اجرایی شدن این طرح در ابعاد وسیع خبر می‌دهد و به CHN در این‌باره می‌گوید: «اکنون تخریب بخشی از بافت تاریخی یزد که برای توسعه حریم امامزاده جعفر و ساخت پارکینگ‌های محلی در نظر گرفته شده بود، آغاز شده است.»

خانه‌های تاریخی حالا دیگر سطحی صاف برای پارکینگ محلی شده اند

"مصطفی فاطمی"، از اجرایی شدن این طرح اظهار نگرانی کرده و هشدار می‌دهد: «در صورت اجرایی شدن این طرح، بافت تاریخی یزد برای همیشه از خاطرها محو می‎شود و بخش مهمی از تاریخ ایران از بین می‌رود.»

بر اساس اسناد و مدارک، بیش از 4500 اثر تاریخی در استان یزد وجود دارد که از 4500 اثر، 1550 اثر تاریخی به ثبت ملی رسیده است. گفته می‌شود که بیش از 50 درصد آثار تاریخی یزد در بافت تاریخی آن قرار دارد. این آثار ارزشمند شامل بقعه‌ها، حسینیه‎ها، آب انبارها، خانه‌های تاریخی همراه بادگیر و مساجد می‌شود.

به نظر می‌رسد که مسئولان سازمان میراث فرهنگی تا کنون در برابر این تخریب‌ها ایستاده‌اند اما اکنون ورق برگشته و شرایط شکل دیگری گرفته است.

فاطمی می‌گوید: «تا کنون سازمان میراث فرهنگی و گردشگری یزد در برابر این تخریب‌ها ایستاده است اما بر اساس آخرین پیگیری‌ها نشان می‌دهد، این سازمان به دلیل فشارهای برخی از مسئولان اجرایی استان مجبور به موافقت با این تخریب‎ها شده است.»

بافت تاریخی یزد یکی از مهمترین و زیباترین بافت‎های تاریخی ایران بود که تا اکنون پایدار مانده و به دوران معاصر رسیده بود

این دوستدار میراث فرهنگی همچنین در مورد مخالفت هیات امنای این امامزاده با تخریب بخشی از بافت تاریخی می‌گوید: «این مخالفت‌ها به اندازه‌ای زیاد بوده که حتی یکی از اعضاء هیات امنا به دلیل استمرار این کار از سمت خود استعفاء داده است.»

این فعال حوزه میراث فرهنگی همچنین توضیح می‌دهد که با اجرایی شدن این طرح بسیاری از ساکنان بافت تاریخی یزد مجبور به فروش خانه‎های خود برای تخریب شده‎اند.

فاطمی می‌گوید: «در صورتیکه این تخریب‌ها ادامه داشته باشد، بیش از ده‌ها خانه تاریخی که بسیاری از آن‌ها قدمت‎شان به دوره قاجار برمی‎گردد و دارای بادگیرهای ارزشمندی هستند، تخریب می‎شود.»

یزد اولین شهر خشتی و دومین شهر تاریخی جهان بعد از شهر ونیز ایتالیاست. استان یزد از سرزمین‌های کهن و تاریخی ایران زمین است. در بعضی از منابع بنای اولیه برخی از شهرهای این استان چون (میبد) را به سلیمان پیغمبر، (یزد) را به ضحاک و اسکندر مقدونی و (ابر کوه) را به ابراهیم پیغمبر نسبت داده‌اند. این بیانگر قدمت و دیرینگی پیشینیه تاریخی و فرهنگی سرزمین و مردم این دیار است.

فاطمه علی اصغر

حذف ناشیانه نام خلیج فارس ازیک سند تاریخی در موزه دبی

دانلود فایل مرتبط با خبر:

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ بین‎المل ـ نام خلیج فارس در یک نقشه تاریخی که در موزه دبی درامارات نمایش داده شده، با لاک ویرایش، پاک شده است. مقامات موزه این نقشه مخدوش شده را به نمایش گذاشتند.

یک نقشه‎ تاریخی از خلیج فارس در موزه "خانه شیخ سعید "در دبی، دراقدامی ناشیانه با استفاده از لاک غلط گیر، در واژه های Persian Gulf» واژهٔ «Persian» را از یک نقشه تاریخی حذف کرده است.

این اقدام نخستین بار در سال 2007 به استناد نقشه اصلی که در سایت مجموعه نقشه های تاریخی "دیوید رمزی"، که سایت ویژه نمایش آن لاین نقشه‎های تاریخی جهان است، فاش شده است.

این سایت پیشتر نقشه اصلی را بدون تحریف نمایش داده بود.

علاقمندان درصورت تمایل به نشانی زیر مراجعه کنند.

http://www.davidrumsey.com/

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Persian-gulf-dubai-mus.JPG

عقب‎نشینی گام‌به‌گام گوگل درباره نام خلیج فارس

دانلود فایل مرتبط با خبر:

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ بین‎‎الملل ـ طی روزهای اخیر "گوگل" که تا سال 2012 نام خلیج فارس را درکنار خلیج عربی ثبت کرده بود، در تحولی دیگر، نام این منطقه را درنقشه‎های خود تغییر داده است که نوعی عقب نشینی گام به گام در این زمینه تلقی می‎شود.

توضیح آن که درتغییرات اخیر گوگل و گوگل ارث، این نقشه در وضعیت عادی، صرفا نام "خلیج فارس" را بدون هرگونه توضیح یا واژه‎ای برخود دارد و هیچ عنوان دیگری برآن افزوده نشده است و برخلاف نسخه پیشین که از ابتدا نام خلیج عربی را نیز درکنار آن ثبت کرده بود، تنها درصورت اقدام کاربر به درشت نمایی ، نام "خلیج عربی" در یک پرانتز و کوچک درکنار خلیج فارس آشکار می‎شود.

نمایش ایران و محدوده خلیج فارس در حالت عادی و با زوم کم. در این حالت تنها نام خلیج فارس دیده می‎شود

نمایش محدوده خلیج فارس در حالت زوم بالا. در این حالت نام خلیج عربی در پرانتز و زیر نام خلیج فارس دیده می‎شود

این درحالی است که گوگل ارث نیز همانند موسسه نشنال جغرافی ،در نقشه‎های آن لاین خود نام این منطقه را "خلیج عربی" ثبت کرده بود که با اعتراض گسترده ایرانیان مواجه شد. این عبارت در آخرین نسخه آن لاین گوگل ارث از ماه مه 2012 همراه با عبارت خلیج فارس ذکر شد که نوعی عقب نشینی گوگل در این زمینه تلقی شد. اکنون حذف نام خلیج عربی درکنار خلیج فارس و گنجاندن آن به عنوان یک توضیح فرعی دراین سایت مهم جهانی، نوعی عقب‎نشینی تدریجی گوگل را در این زمینه به ذهن مخاطبان تداعی کرده است.

منطقه دریایی مشترک درمرز کشورهای ایران، عراق، کویت، عربستان، بحرین ، قطر، امارات و عمان ، در میان بیشتر کشورهای غربی به نام خلیج فارس شناخته شده و در اسناد و مدارک تاریخی نیز به این نام ثبت شده است. اما از سال 1960 برخی کشورهای عرب درشرایط اوج گرایش‎های افراطی، به جای خلیج فارس "عبارت خلیج عربی" را جایگزین کرده‎اند. این تلاش‎ها به ویژه ا زسوی برخی کانال‎های خبری از جمله بخش انگلیسی زبان الجزیره، بشدت دنبال شده است.

در سال 2004 نیز اقدا م موسسه نشنال جئوگرافی در ثبت نام این منطقه به نام خلیج عربی با خشم و اعتراض بی‎سابقه ایرانیان به ویژه از طریق اینترنت (بمب گوگلی) سبب شد که این موسسه نیز در شماره بعدی اطلس جغرافیایی خود ، دراقدامی محافظه کارانه، به گونه‎ای روشن قید کند که این منطقه از نظر تاریخی به نام خلیج فارس شناخته شده و تنها برخی کشورهای عرب آن را خلیج عرب می‎نامند.

به هرروی این اقدام درتحریف نام "خلیج فارس" هرچند که در سال‎های اخیر ودرجریان تعاملات سیاسی کشورهای عرب با برخی موسسات رسانه‎ای غرب، بشدت بحث برانگیز شده، در خارج از کشورهای عربی مورد استفاده نیست و از سوی سازمان ملل متحد و سایر استاد و سازمان های بین‎المللی دیگر نیز اعتباری ندارد.

عبارت خلیج عربی در متن‎های تاریخی و اسناد جغرافیدانان عرب عمدتا به دریای سرخ اتلاق می‎شده است و در تمام منابع تاریخی و اسناد جغرافیدانان و تاریخ نویسان مسلمان و عرب ، نام این مرز آبی مشترک میان ایران و کشورهای عرب ، خلیج فارس یا همان "بحرفارس" ثبت شده است.

علاوه بر این تاریخ دانان و جغرافیدان های اروپایی نیز در پیروی از منابع کهن یونانی همانند "استرابون" و"پتلمی" ونیز جغرافیدانان مسلمان وعرب، نام خلیج عرب را تنها به دریای سرخ داده‎اند. افزون بر این، منطقه آبی درمرز مشترک ایران و کشورهای عرب را با نام خلیج فارس معرفی کرده‎اند.

دراین میان اشارات برخی شخصیت‎های علمی عرب نیز شایان توجه است. "عبدالخالق الجنابی" از محققان تاریخ سعودی درهمین زمینه آورده است:«نام خلیج فارس توسط مورخانی چون ابن خلدون و ابن اثیر ذکر شده است. این نام همچنین درتمامی قراردادها و اسناد تاریخی که میان دولت‎های تازه به قدرت رسیده عرب منطقه با بریتانیا از اوایل قرن 20، به نام خلیج فارس ثبت شده است.»

نکته جالب آن که تحریف نام خلیج فارس در تاریخ تنها از سوی حکمرانان عرب در سال‎های اخیر رخ نداده است. این اقدام پیشینه‎ای هرچند کم رنگ و گذرا در تاریخ بریتانیا نیز دارد. در سال های 1830 دولت بریتانیا نیز که سیاست چیرگی بر تمام راه‎های دریایی را دنبال می‎کرد، دربرخی موارد از جمله در مجله تایمز لندن چاپ 1840، خلیج فارس را دریای بریتانیا نام داده بود! این نام هرگز در هیچ سند دیگری تکرار نشد.

درجریان همین اقدامات و اعتراض های گسترده ایرانیان به تحریف نام خلیج فارس که در برخی رسانه‎ها از جمله بی بی سی نیز با نام" خلیج" همچنان دنبال می‎شود، روز 30 اوریل هر سال، از سال 2010 تاکنون به عنوان" روز ملی خلیج فارس" اعلام شده است. این روزکه برابر است با سالگرد پیروزی نظامی شاه عباس صفوی برعلیه ناوگان پرتقالی در خلیج فارس و بیرون راندن پرتقالی‎ها از تنگه هرمز در سال 1622، پیام تاریخی روشنی در انکار هرگونه اقدامی در تغییر نام خلیج فارس به خلیج عربی و یا تقلیل آن به "خلیج " و حذف نام فارس از کنار آن است.

راه اندازی پژوهشکده تخصصی باستان شناختی در همدان

دانلود فایل مرتبط با خبر:

خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- اولین روز از همایش مطالعات باستان شناختی غرب ایران در حالی برگزار شد که ریاست دانشگاه آزاد همدان اعلام آمادگی خود را از راه اندازی پژوهشکده تخصصی باستان شناختی اعلام کرد.

به گزارش chn، مطالعات باستان شناختی غرب ایران در استان همدان برگزار شده است. این همایش با حضور رضایی، ریاست دانشگاه آزاد واحد همدان،مدیر میراث فرهنگی همدان و جمعی از باستان شناسان کشور برگزار شد.

رضایی، رییس دانشگاه آزاد واحد همدان در ابتدای همایش مطالعات باستان شناختی غرب ایران گفت:« از آنجاییکه دانشگاه آزاد اسلامی در حوزه کلان تحولات رو به رشدی داشته و مسایل فرهنگی در راس امور قرار گرفته مقدمه ای برای برگزاری چنین همایشی را فراهم آورد.

وی با اعتقاد بر اینکه باستان شناسی همان فرهنگ شناسی است، ادامه داد:« باستان شناسی در واقع همان فرهنگ شناسی است و ما به داشتن چنین فرهنگی می بالیم بر همین اساس اعتقاد دارم شناخت و آگاهی زمانی ایجاد می شود که پی به پیشینه و فرهنگ گذشته برده باشید. »

رضایی همچنین به 1800 اثر محوطه تاریخی در همدان اشاره کرد و گفت:« با توجه به اینکه در حدود 1800 اثر و محوطه تاریخی در همدان وجود دارد، برگزاری همایش باستان شناسی را مسرت بخش می دانیم و امیدواریم نتایج پر باری را به همراه داشته باشد.»

وی به پیشینه فرهنگی همدان اشاره کرده و گفت که دانشگاه همدان این آمادگی را دارد تا به ایجاد پژوهشکده تخصصی باستان شناختی بپردازد.»

این در حالی است که هم اکنون کارگاهی را در حوزه باستان شناختی ایجاد کرده که مرحوم آذرنوش کتابخانه شخصی خود را به آن اهدا کرده است. این اتفاق جزو افتخارات ما محسوب می شود.

ایزدی، مدیر اداره میراث فرهنگی استان همدان با پذیرفتن پیشنهاد رضایی در خصوص راه اندازی پژوهشکده تخصصی گفت:« هر آنچه در حوزه میراث فرهنگی و محوطه های تاریخی داریم، حاضریم در قالب تعهدنامه ای با همکاری دانشگاه بوعلی و آزاد همدان به فعالیت های پژوهشی بپردازیم.»

مدیر اداره میراث فرهنگی همدان در این همایش واژه هویت را مورد بحث قرار داد و تاکید کرد که یکی از مصیبت هایی که گریبانگیر جامعه امروزی شده مباحث مربوط به هویت است. هویتی که جوانان امروزی نمی دانند به آن افتخار کنند یا خیر.

وی ادامه داد:« در حال حاضر بهترین فردی که می تواند فقدان این هویت را در نسل امروز پر کند، باستان شناسان هستند. »

ایزدی نقش توسعه پایدار هم موضوع مهمی شمرد و افزود:« توسعه پایدار از چهار مشخصه تشکیل شده که همبستگی درونی و بیرونی پیوستگی، دلبستگی و شایستگی شاخصه های آن به شمار می رود. امیدواریم که فرصتی فراهم شود تا نقش باستان شناسی در توسعه پایدار فرهنگی شکل بگیرد.»

شرکت مادر تخصصی توسعه صنایع دستی ایران تاسیس شد

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ نخستین گام اجرایی اقتصاد مقاومتی با تاسیس شرکت مادر تخصصی توسعه صنایع‌دستی ایران کلید خورد. این شرکت با مشارکت و همکاری اتحادیه صنایع‌دستی شکل گرفته است.

«منوچهر عبدلی»مدیر عامل اتحادیه سراسری صنایع دستی کشور گفت: در پی فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص اقتصاد مقاومتی، تاسیس شرکت مادر تخصصی توسعه صنایع دستی ایران به عنوان نخستین گام اجرایی در دستور کار اتحادیه سراسری صنایع دستی کشور قرار گرفت.

رئیس اتحادیه صنایع‌دستی کشور با اشاره به تحقق رشد 300 درصدی صادرات صنایع دستی گفت: پس از اعلام خبر رشد 300 درصدی صادرات تولیدات صنایع دستی از سوی سازمان میراث فرهنگی برآن شدیم تا ضمن ایجاد اتاق فکر، نشست های کارشناسی و مطالعاتی گوناگون را با حضور کارشناسان،فعالان بخش، مشاوران و اساتید دانشگاه برگزار کرده و به شکل زیر ساختی موضوع را بررسی کنیم.

مدیر عامل اتحادیه سراسری صنایع دستی کشور تاکید کرد: تاسیس این شرکت به عنوان بزرگترین هلدینگ صنایع دستی از6 ماه گذشته مورد بررسی قرار گرفته بود و در حال حاضر در مراحل اجرایی قرار دارد.

به‌گفته‌وی،: نبود مجموعه‌ای کلان با گستردگی کل کشور و تسلط کارشناسی بر تولیدات و پتانسیل‌های گسترده بازار یابی و صادرات، باعث مشکلات فراوان در این بخش است که با تاسیس شرکت مادر تخصصی توسعه صنایع دستی ایران بیشتر مشکلات موجود برطرف می‌شود.

وی درباره بخش‌های این شرکت ادامه داد: ایجاد صندوق سرمایه گذاری توسعه صنایع دستی ایران( ستصد)، ایجاد شرکت حمل و نقل بین المللی تخصصی صنایع دستی، ایجاد شرکت بیمه تخصصی صنایع دستی ایران و بخش‌های مورد نظر این شرکت محسوب می‌شود.

دیوار برخی حجره‌های مدرسه چهارباغ تخریب شد

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ چندی پیش عکس‌هایی به خبرگزاری میراث فرهنگی آمد که خبر از تخریب‌ 4دیوار باربر در حجره‌های مدرسه چهارباغ دادند. مسئول اداره میراث‌فرهنگی اصفهان حتی با مشاهده عکس‌ها تخریب حجره‌ها را تخلف ندانست اما معاون میراث‌فرهنگی وی به CHN گفت، با اینکه تاکنون هیچگونه مشکلی پیش نیامده اما هرگونه خدشه و تخریب دیوارها طبق قوانین و ضوابط میراث‌فرهنگی کاملا ممنوع است. گفته می‌شود دیواره‌ها به‌دلیل کمبود فضای حجره‌های و تعداد طلابی که در این مدرسه درس می‌خوانند برداشته می‌شود.

به‌گزارش CHN، حجره‌های مدرسه‌ چهارباغ درحالی یکی پس از دیگری تخریب می‌شوند که کمبود فضای حجره‌ها علل این اتفاق عنوان می‌شود. تخریب بخشی از صندوق‌خانه‌ها که پشت حجره‌ها واقع شده‌اند سازه اصلی مدرسه چهارباغ را مورد تهدید قرار داده است. این‌درحالی‌است که هم‌اکنون مرمت‌گران سازمان میراث‌فرهنگی در مدرسه چهارباغ مشغول به مرمت این بنای تاریخی هستند. با این‌حال متولیان میراث‌فرهنگی معتقدند طی بازدیدهای ناگهانی هنوز تخریبی مشاهده نشده‌است.

«محسن مصلحی» رئیس اداره میراث‌فرهنگی اصفهان در رابطه با تخریب‌ دیواره باربر و فضای صندوق‌خانه که در پشت حجره‌ها قرار دارد می‌گوید: «اصلاح و مرمت غرفه‌ها با نظارت میراث‌فرهنگی انجام می‌گیرد و مهندس ناظر مرتب در مدرسه چهارباغ در حال بازید است».

وی می‌گوید که در آخرین بازید از مدرسه تاریخی چهارباغ متوجه هیچ تخلفی نشده‌است. البته متولیان مدرسه نظر داشتند که دیوارهای کاذب برداشته شود و از آنجایی‌که دیوار مهمی نبود و آسیب و حتی تغییری در شکل و فرم بنا وارد نمی‌کرد، تحت نظارت میراث‌فرهنگی موافقت شد.»

وضعیت یکی از حجره‌ها پس از برداشتن دیوار

این‌درحالی است که ناصرطاهری معاون میراث‌فرهنگی اصفهان نظری متناقض گفته مصلحی رئیس میراث‌فرهنگی اصفهان را اعلام کرد.

طاهری اعتقاد دارد، هفته گذشته به‌همراه کارشناسان، مسئولان و اعضای شورای فنی از مدرسه چهارباغ بازدیدی انجام شد نه‌تنها موردی خارج از ضوابط میراث‌فرهنگی یافت نشد حتی از آنجایی‌که این مسئله به اداره میراث‌فرهنگی اطلاع داده شده بود از طلاب خواستیم در حجره‌ها را باز کنند اما هیچگونه تخریبی صورت نگرفته بود.

اما معاون میراث‌فرهنگی در انتهای صحبت‌هایش تاکید کرد، هرگونه تخریبی در دیوارهای باربر که منجر به مخدوش شدن سازه شود تخلف محسوب شده و کاملا ممنوع است.

شنیده‌ها حاکی از آن است و عکس‌ها هم نشان می‌دهد که 4حجره‌ از مدرسه چهارباغ به دلیل وسعت فضای حجره‌ها تخریب شده است. یکی از کارشناسان فنی سازمان میراث‌فرهنگی اصفهان با تایید این موضوع به CHN توضیح می‌دهد: «درحال‌حاضر صندوق‌خانه‌ 4 حجره مدرسه چهارباغ در نبود ساعات کاری مرمت‌گران سازمان میراث‌فرهنگی تخریب شده و علت این اتفاق به افزایش تعداد محصلین و کمبود فضا بر می‌گردد.»

به‌گفته وی، با اینکه موضوع به متولیان میراث‌فرهنگی اعلام شده اما به‌دلیل ضعف عملکرد این سازمان هنوز اقدامی صورت نگرفته است.

این کارشناس فنی که نخواست نامش فاش شود به CHN می‌گوید: «ارتفاع دیوار حجره‌ها تا سقف بیش از 4 متر است. قسمت وسط دیوارها با استفاده از کمربندی خط اتکایی بوجود آورده اما تخریب دیوار‌‌های باربر باعث می‌شود سنگینی و فشار در یک نقطه متمرکز شود و سازه اصلی دچار آسیب شود.

وی ادامه می‌دهد: خاک و آوارها از مد

خاک ناشی از تخریب دیوارهای مدرسه چهارباغ به بیرون ریخته می‌شود

رسه خارج می‌شود و مشاهده تغییرات ایجاد شده در حجره‌ها گویای این فاجعه است.

درحال‌حاضر بیش از 4 حجره از بین رفته است این درحالی‌است که هرگونه‌ دخل و تصرف در بناهای تاریخی می‌تواند هویت تاریخی مدرسه چهارباغ را مخدوش کند. این در حالی است که طبق وقف‌نامه هرگونه تغییردر مدرسه چهارباغ ممنوع است و تولیت مدرسه نباید کوچکترین خللی در آن ایجاد کند و در صورت هرگونه تخریب باید اعاده شود.

اما شاهین سپنتا فعال میراث‌فرهنگی در این‌باره می‌گوید: «به نظر می‌رسد ساکنین و متولیان مدارس علوم دینی باید همچون گذشته پایبند اصول اخلاقی چه در گفتار و چه در رفتار بوده و خود الگویی برای دیگران باشند، و از اعمالی که وجه این مدارس را نزد عموم تخریب کند پرهیز کنند.

مساحت این مدرسه در حدود 12000 متر مربع بوده که در چهار طرف صحن اصلی آن تعداد 121 حجره بنا شده است که دارای تزئینات بسیار زیبایی است.

حجره‌های مدرسه چهارباغ در دو طبقه و در فواصل ایوان‌های مدرسه ساخته شده است. اغلب حجره‌ها دارای نقشه یکسانی هستند که از یک اتاق نشیمن در جلو و قسمتی به صورت صندوقخانه در عقب و بخشی هم به‌صورت بالاخانه تشکیل می‌شود.

اینجا مکان تاریخی است، عکاسی ممنوع

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی – اکنون دیگر هر کسی یک دوربین دیجیتال دارد، دوربینی که دلش می‌خواهد با آن سفرها کرده و با آثار تاریخی و طبیعی‌ عکس بگیرد؛ به قول سوزان سانتاک، گردآوریِ عکس‌ها، یک‌جا جمع‌کردن و کنارِ هم نشاندن‌شان یعنی گردآوردنِ جهان. وقتی از چیزی عکس می‌گیریم، آن چیز را از آنِ خود می‌کنیم. جاودانه می شویم. اما جمع آوری جهان و جاودانگی و نوستالژی چندان هم آسان نیست، به قول حافظ که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.

عکاسی جاسوسی نیست!

«مردم برای دیدن و عکس گرفتن از آثار تاریخی و طبیعی با هزینه‌های کلان به شهرهای دور سفر می‌کنند، تا نشانی از خودشان همراه آثار تاریخی برای نسل‌های بعد به یادگار بگذارند اما وقتی به مقصد می‌رسند از عکاسی جلوگیری و آنقدر دیوار و حایل برایشان کشیده می‌شود که ارتباط میان آن‌ها و آثار تار و تیره می‌شود.»

«جاسم غضبانپور»، این را می‌گوید، عکاسی که برای نشان دادن میراث تاریخی، طبیعی و نشانه‌های برجای مانده از جنگ، زندگی خود را وقف کرده و عمری خطرها را به جان خریده است: «وقتی فردی برای بازدید به مراکز فرهنگی وتاریخی می‌رود و عکس می‌گیرد آثار تاریخی را از آن خود می‌کند و حس می کند که مالک و مسئول محافظت از آن است، اما وقتی در برابر این حس مانع گذاشته می‌شود، دیگر کار تمام، دیوار ایجاد شده‌است. اگر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری این ممانعت را انجام دهد یا هر سازمان و ارگان دیگر، دیوار کشیده میان بازدیدکنندگان و مبلغان میراث فرهنگی بزرگتر می‌شود.»

غضبان‌پور عکاسی را یکی از راه‌های ترویج گردشگری می‌داند و می‌گوید: «گاهی چنان با کسانی که برای عکاسی به تخت جمشید می‌روند، برخورد می‌شود که گویی برای جاسوسی آمده‌اند. اماعکاسی جاسوسی نیست. من با عکسم باعث ترویج گردشگری و آگاهی رسانی به مردم می‌شوم. اکنون اما درد بسیار است.»

او از مشکل بزرگ آگاهی نداشتن مسئولان و نگهبانان مراکز فرهنگی می‌گوید، اینکه برخی از این مسئولان هنوز نمی‌دانند که امروزه دوربین کوچک وبزرگ معنای خود را از دست داده است. اکنون دوربین‌های موبایل با کیفیت 15 مگاپیکسل می‌توانند، عکس‌هایی تهیه کنند که در رسانه‌های تصویری و شبکه‌های اینترنتی استفاده شود.

برای آن‌هم مثال می‌آورد: «یکجایی برای عکاسی رفته بودم، مسئول آن جا گفت که نباید از فلاش استفاده کنید. من اصلا از فلاش استفاده نمی‌کردم. گفت از کجا بدانم این نور قرمزی که از دوربین شما خارج می‌شود، مادون قرمز نیست! او حتی نمی‌دانست که در دوربین‌‌های جدید این نور قرمز مسئول تنظیم کردن دوربین روی تصویر است و مادون قرمز نیست.»

غضبانپور درد اصلی را فقر آموزش در ایران می‌داند و این که ما در رسانه‌های جمعی و عمومی (رادیو و تلویزیون و روزنامه ها و مجلات) کشورمان در طول چند دهه اخیر در مورد مسایل اجتماعی و فرهنگی آموزش نداده‌ایم. آن‌وقت از مردم انتظار داریم که چگونگی برخورد با آثار تاریخی را بدانند.

وقتی که خطوط ورود ممنوع برای گرفتن عکس شکسته می‌شود

او اعتقاد دارد که دیگر نمی‌توانیم به 2500 سال تمدن و فرهنگ و تاریخمان ببالیم. باید وضعیت حالمان را بسنجیم که چقدر پیشرفت کردیم. وقتی امروز دیگر با استفاده از گوگل ارت میتوان به دورترین نقاط دنیا رفت و عکس گرفت. تابلوی عکاسی ممنوع چقدر بی معنی می‌شود.

این عکاس، درد دل‌های بسیاری دارد، از مسئولانی که به نوعی مانع عکس گرفتن او می‌شوند: «چند وقت پیش برای عکاسی به موزه هنرهای معاصر رفته بودم که در فضای باز است و عکاسی از آن به راحتی امکان پذیر است ولی با وجود مجوزهای عکاسی مسئول حراست این موزه اجازه عکاسی از نمای موزه و مجسمه‌های محوطه را ندادند! این درحالی‌است که من ساعت‌ها درموزه لوورپاریس عکاسی کرده‌ام.»

کتاب‌های حلبچه، جنگ تحمیلی (شش جلدی)، صنعت نفت ایران، همه با هم (گزارش تصویری از فعالیتهای جهاد سازندگی)، دایره المعارف گیلان، آب- نیرو- طبیعت و 20 سال عکاسی فیلم درایران به صورت مشترک با دیگر عکاسان چاپ شده و کتاب‌های زندگی و آثار صنیع الملک، توفان صحرا، جنگ خلیج فارس، مجموعه سه جلدی شکوه ایران، بم (قبل و بعد از زلزله)، شکوه خوزستان به صورت افرادی از آثارمطرح این عکاس است.

ثبت سواری از کول شیرسنگی

«گاهی باور آن آزار دهنده است اما همه ما بارها دیده‌ایم که برخی از هموطنان‌مان سوار بر آثار تاریخی مثل شیرسنگی شده و با خوشحالی عکس می‌گیرند یا اینکه با رنگ و اسپره اسم خود را روی آثار تاریخی می‌نویسند و بعد با آن عکس می‌گیرند. ده نفره می‌پرند روی سر ستون‌ها تخت جمشید و بعد عکس می گیرند! این فاجعه است.»

حسن غفاری، عکاس تخصصی میراث فرهنگی که بسیار نادیده‌های ایران را ثبت کرده، امروز شکایتش از مردمی است که برای عکاسی به مراکز میراث فرهنگی و طبیعی ایران سفر می‌کنند اما هنگام عکاسی به آثار و طبیعت صدمه می‌زنند.

او معتقد است که عکاسی قوانین خاص خود را دارد و عکاسی ناآگاهانه به گنجینه‌های ملی آسیب‌های جدی وارد می‌کند.

او می‌گوید که ما آزاد نیستیم که هر گونه رفتاری را با میراث تاریخی و طبیعی خودمان داشته باشیم و رعایت نکردن این قوانین باعث می‌شود که صدمات اساسی به تاریخ ما وارد و حتی امکان عکاسی برای عکاسان حرفه‌ای که همه عمر و جان و عشقشان میراث است، سخت شود.

وقتی که همه برای گرفتن عکس به آثار تاریخی نزدیک می شوند و به ورود ممنوع ها توجه نمی‌کنند!

غفاری که کارشناسی ارشد عکاسی از دانشگاه هنر تهران را دارد، بر مسئله و اهمیت آموزش تاکید می‌کند و تمام حرفش این است که ما در فضای شهری هم که زندگی می‌کنیم، حق نداریم هر جایی که دلمان خواست ماشینمان را پارک کنیم. بلکه باید به یکسری قوانین پایبند باشیم. البته پیش از آن باید این قوانین آموزش داده شده و آگاهی رسانی شود.

این عکاس مستند اجتماعی با اینکه از اعضای انجمن عکاسان میراث فرهنگی است و بسیار به نقش این انجمن در کمک به عکاسان این حوزه تاکید دارد اما با این وجود می گوید: «اعضای انجمن عکاسان بسیار حرفه‌ای و زبده بوده و تا کنون کتاب‌های نفیسی در این حوزه منتشر کرده‌ اند اما متاسفانه به دلیل اینکه بی‌توجهی به آثار تاریخی وجود دارد و عکاسی از این تخریب‌ها باعث زیر سوال رفتن مسئول مربوطه می‌شود، از عکاسی حرفه‌ای ممانعت به عمل می‌آید که خود درد بزرگی است.»

حسن غفاری، سال‌های متمادی در این حوزه فعالیت کرده و عکس‌های بسیاری از خود به یادمان گذاشته است، نمایشگاه "بره‌های ایرانی" او یکی از بهترین مجموعه عکس‌ها از زندگی عشایر است.

کاری می‌کنند، بنای باشکوه در نظر مردم خرابه شود!

«بارها شده که من با شرایطی بسیار دشواری سفر می‌کنم اما وقتی به مراکز تاریخی و طبیعی در شرایط نوری مناسب می‌رسم، می گویند: تعطیل است.»

«افشین بختیار»، عکاس معروف طبیعت و میراث فرهنگی، دل پری از برخوردها و محدودیت‌های این حوزه دارد این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «وقتی دوربین حرفه‌ای داشته باشی و کارت و حتی مجوز برای عکاسی، گاهی ممانعت‌ها و محدودیت‌ها بیشتر می‌شود.»

او با بیان اینکه ممانعت از عکاسی از دستاوردهای تاریخی و فرهنگی تبعات بسیار نامناسبی دارد، می‌گوید: «وقتی سه پایه و دوربین بزرگ می‌بینند، می‌گویند که عکاسی ممنوع است! در حالی که دوربین‌های بسیار کوچک با قابلیت‌های بسیار وجود دارد.»

بختیار معترض به چگونگی برخورد با عکاسان بوده و تعریف می‌کند که برخی از مراکز تاریخی چنان با عکاس برخورد می‌شود که آدم فکر می‌کند خرابکار است. درحالی که ما با سخت جانی و شرایط بسیار مشکل به جاهای دور می‌رویم تا عکاسی کنیم و این فضاهای نادیده را به جهانیان معرفی کرده و نشان دهیم. حرفه من عکاسی است و از این راه زندگی می‌کنم اما با این حرفه به درستی برخورد نمی‌شود.

او برخورد با بازدیدکننده‌هایی که به مراکز تاریخی می‌روند را مشکل می‌داند: «بارها دیده‌ام که افراد به سختی مرخصی می‌گیرند، راهی تخت جمشید می‌شوند و بعد به خاطر داشتن کیف یا دوربین با آن‌ها برخورد بدی می‌شود؛ همین امر باعث می‌شود، میان مردم و میراث فاصله بیافتد. با رفتارشان کاری می‌کنند که بنای تاریخی باشکوه در نظر مردم خرابه شود!»

بختیار معترض برخورد سازمان میراث فرهنگی با بازدیدکنندگان و عکاسان است و می‌گوید که متولی آثار تاریخی با روحیه عکاسان و مردم بازی می‌کند. به جای اینکه از کسانی که عکاسی حرفه‌ای می‌کنند و معرف گنجینه‌های ملی هستند، حمایت کنند، مانع عکاسی آن‌ها می‌شوند.

افشین بختیار35 سال است که در این حوزه عکاسی کرده و تاکنون بیش از 40 جلد کتاب از مجموعه عکس‌های خود از جمله پاسارگاد تا داراب، ایران سرزمین افسانه ای و ....به چاپ رسانده است.

دردسر بعد از ساعت اداری!

«عکاسی خارج از ساعات اداری گاهی بسیار دردسرساز می‌شود. در برخی از مراکز همچون تخت‌جمشید، بعد از ساعات اداری شیوه حفاظت تغییر می کند و همین امر باعث می‌شود که هماهنگی برای گرفتن عکس دشوار شود.»

حسین کریم‌زاده، یکی از عکاسان شهیر در حوزه عکاسی میراث فرهنگی با بیان دردسرهای حرفه‌ای می‌گوید، از دشواری‌های تهیه تجهیزات عکاسی، هزینه‌های کلان برای مسافرت، سختی‌ها اقامت و نبود حمایت مسئولان مربوطه.

او شرایط عکاسان را از جهاتی بهتر از مردم عادی می‌داند و می گوید که با کمک مجوزهای انجمن عکاسان میراث فرهنگی تا حدودی مشکلات برای عکاسی از بناهای تاریخی رفع می‌شود. اگر چه قرار بود که با ارایه بخشنامه‌ای از سوی سازمان میراث فرهنگی مشکلات عکاسان تنها با داشتن کارت برطرف شود، اما متاسفانه این اتفاق نیافتاد و حتما باید برای عکاسی مجوز داشت اما مردم عادی و عکاسان نوپا چنین امکانی هم ندارند.

مردم سفر می‌کنند تا عکس بگیرند، تا جاویدان شوند، تا نوستالژی پیدا کنند

او بر این باور است که نباید میان مردم و عکاسی از میراث فرهنگی فاصله ایجاد کرد اما بر این نکته هم تاکید می‌کند که برخی از مردم تجربه کار عکاسی را ندارند و گاهی ممکن است با استفاده غلط سه پایه و سایر وسایل یا ایستادن در فضاهایی که امکان خطر ریزش وجود دارد، به بناهای تاریخی آسیب وارد می‌کنند.

او در ادامه با بیان اینکه نبود آگاهی در زمینه عکاسی نباید برای عکاسی ممنوعیت ایجاد کند، می‌گوید که اشتباه و ایراد به عکاسی مردم وارد نیست. سازمان میراث فرهنگی در زمینه اطلاع رسانی کوتاهی کرده است. سازمان میراث فرهنگی باید درک مردم را بالا ببرد.

او از نگهبانانی می‌گوید که تنها سوت می‌زنند و بر سر کسانی که به آثار تاریخی آسیب می رسانند، فریاد می زنند در حالی که حتی برخی مراکز تاریخی از داشتن تابلو آگاهی رسانی محرومند.

کریم زاده با بیان اینکه تلقی عمومی این است، دوربین بزرگ یعنی نوع خاصی از عکاسی، عکاسان حرفه‌‌ای با مشکلات بسیاری رو به رو هستند؛ این در حالی است که ما دوستدار میراث فرهنگی هستیم.

حسین کریم زاده بیش از 15 سال است که به صورت حرفه‌ای و تخصصی در رسانه‌های حوزه میراث فرهنگی فعالیت و تاثیر مهمی در ترقی و توسعه این حوزه داشته است.

اهرم تشکل‌ها درحفاظت از آثار تاریخی همچنان ضعیف است

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ بیگانگی تعداد بسیاری از مردم با آثار تاریخی کشور آسیب‌هایی را به همراه دارد که به‌صورت ناآگاهانه بر آن وارد می‌شود؛ این موضوع نقش و حضور سازنده تشکل‌های میراث‌فرهنگی را دو چندان می‌کند. اما در شرایط فعلی نقدهای بسیاری بر نوع عملکرد فعالان‌ میراث‌فرهنگی وارد است. هدفمند نبودن و نداشتن آشنایی با وظایف در برخی از آن‌ها، عواملی است که باعث می‌شود از خاستگاه‌ خود که مردم هستند جدا شوند.

به‌گزارش CHN، تشکل‌های میراث‌فرهنگی از میان مردم هستند و همین عامل نقش موثر آن‌ها را در شناساندن ارزش‌های میراث‌فرهنگی به مردم بیش از پیش می‌کند. با این حال هنوز برخی افراد با حضور در سایت‌های تاریخی تخریب‌های جدی را باعث می‌شوند. از رفتن بالای شیر سنگی و عکس یادگاری انداختن گرفته تا حک و نوشتن انواع یادگاری‌ها و تخریب خانه‌ها در بافت‌های تاریخی؛ اتفاقاتی که نشان‌دهنده نبود آشنایی و عدم درک صحیح مردم از مقوله میراث‌فرهنگی است.

«احمد محیط طباطبایی»، رئیس کمیته ملی ایکوم در این‌باره به CHN می‌گوید: «تشکل‌های میراث‌فرهنگی برای اینکه خاستگاه خود را در بین مردم حفظ کنند لازم است در وهله اول نقش خود را بشناسند و به رفع مشکلات زیربنایی بپردازند.»

به‌گفته وی، نقش و جایگاه NGO ها هنوز به‌درستی تعریف و مشخص نشده به‌طوری‌که اقدامات تشکل‌ها به‌جای کمک‌های مادی، معنوی و رصد از حوزه به قراردادهای مالی در قالب یک موسسه معطوف شده‎است.

مدیر ایکوم اعتقاد دارد، اعتراض و تشویق، فعالیت‌ اصلی تشکل‌هاست به‌شرطی که جایگاه خود را به‌درستی بشناسند؛ چراکه یکی از ملزومات میراث وجود NGOهای میراث‌فرهنگی به‌عنوان اهرم‌های کمک به میراث‌فرهنگی هستند.

ورود تشکل‌ها به مدارس، ادارات و فرهنگسرا

امین طباطبایی فعال میراث‌فرهنگی استان فارس اما علت تخریب‌های میراث‌فرهنگی را نبود آگاهی و غلبه منافع شخصی بر منافع ملی می‌داند.

به‌گفته وی، درحال‌حاضر منافع مالی و اقتصادی مهمتر از ارزش‌های فرهنگی و تاریخی محسوب می‌شود؛ چنانچه هم‌اکنون بخش عمده تخریب‌ها بر حفاری‌های غیرمجاز و تخریب بافت‌های تاریخی متمرکز شده است. بسیاری از افرادی که املاک تاریخی و ارزشمند دارند اما به دلیل قرار گرفتن بناها در مراکز شهری همواره طمع تبدیل شدن به سرمایه وجود دارد .

وی معتقد است تشکل‌ها در همه این موارد می‌توانند به صورت منطقی وارد عمل شوند. حداقل کاری که یک تشکل در زمینه ناآگاهی مردم باید انجام دهد ارائه آموزش‌های اصولی طی برنامه‌ای مدون است. این نوع آموزش در تخت جمشید تجربه شده و از آنجایی‌که تشکل‌ها همجنس مردم هستند واکنشی در مردم ایجاد نمی‌کنند.

این‌درحالی است که نقش آموزشی تشکل‌ها در سایت‌هایی که از میزان بسیاری بازدیدکننده برخوردار است می‌تواند مثمرثمر باشد.

طباطبایی اعتقاد دارد تعداد ورک‌شاپ‌هایی که در مدارس، دانشگاه‌ها، ادارات دولتی و فرهنگسراها با هدف افزایش آگاهی عمومی مردم نسبت به حفاظت از آثار تاریخی ایجاد می‌شود به‌حدی اندک و انگشت شمار است که هیچگونه تاثیر مشهود و موثری را به‌وجود نیاورده است.

همچنین در خصوص آگاهی به مردم نسبت به ارزش‌های تاریخی و فرهنگی و تغییر دیدگاه‌ها در بافت‌های تاریخی می‌توان از جلسات محلی و دوره‌های آموزشی در مدارس بافت تاریخی بهره جست.

طباطبایی می‌گوید: «این اقدامات می‌تواند ازرش‌های هویتی بافت‌های تاریخی را بیشتر نمایان کند و ارزش‌های فرهنگی به اهالی منطقه منتقل کند.»

تشکل‌های گردشگری در اولویت

اما "شاهین سپنتا"، فعال میراث‌فرهنگی اصفهان معتقد است، آگاهی رساندن به‌ مردم و افزایش انگیزه‌ آن‌ها برای حفظ آثار تاریخی نیاز به همکاری و هماهنگی تشکل‌های مختلف است.

به‌گفته وی، حوزه میراث‌فرهنگی هم‌اکنون با چندین دسته از تشکل‌ها مواجه است که تشکل‌های گردشگری در بخش خصوصی و دولتی برای افزایش سطح آگاهی مردم در اولویت اصلی قرار دارند. این NGO ها که در بخش‌های تورهای گردشگری و گروه‌های گردشگری به‌دلیل ارتباط مستقیم با مردم سهم بسیاری را در افزایش دانش و آگاهی مردم دارند.

سپنتا معتقد است از سوی دیگر تشکل‌هایی که با هدف حفظ آثار تاریخی تشکیل شده‌اند با برگزاری اردوهای فرهنگی ـ تفریحی می‌توانند دوره‌های آموزشی تعریف کنند که می‌تواند نقش بسیار موثری ایفا کند.

این‌درحالی‌است که نقش اتحادیه یا انجمن صنفی برای احیا خانه‌های تاریخی بسیار ضروری و البته جایش خالی است.

سپنتا می‌گوید: «باتوجه به اینکه بخش آثار تاریخی بسیار آسیب‌پذیر است و برخی از آن‌ها همچون خانه‌های تاریخی متولی خاصی ندارند، وجود اتحادیه‌ها با صرف بودجه‌های اندکی می‌توانند در جهت حفظ، تملک و مرمت این خانه‌ها گامی اساسی بردارند. البته این هدف زمانی محقق می‌شود که از تشکل‌ها پشتیبانی لازم به‌عمل آید و مسئولان در نوع فعالیت‌ها تشکل‌ها سنگ‌اندازی نکنند.

کشف بقایایی از یک ساختمان کارگاهی متعلق به 1200 سال قبل

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ دومین فصل کاوش های باستان‌شناسی در بزرگترین شهر دوره اسلامی شمال کشور که به سرپرستی ولی جهانی انجام شد به پایان رسید. شهر تاریخی گسکر در فاصله 25 کیلومتری شهرستان صومعه سرا 55 کیلومتری شهرستان رشت در استان گیلان واقع شده و آنچه امروزه تحت عنوان شهر تاریخی گسکر معرفی می‌شود منطقه جغرافیایی گسترده‌ای است که در زیر پوشش گیاهی جنگل هفت دغنان مدفون است.

این شهر تاریخی در حد فاصل شهرستان‌های رضوانشهر، صومعه‌سرا و ماسال شاندرمن و در کنار جاده ترانزیت رشت و آستارا قرار دارد.

به‌گزارش CHN، پیش از این مطالعات باستان‌شناسی در شهر تاریخی گسکر در سال 1382 به سرپرستی ولی جهانی با گمانه‌زنی و کاوش در مقبره خوری‌سو آغاز شده بود. طی این گمانه‌زنی‌ها در خلال سال‌های 1384 لغایت 1388 نزدیک به 70درصد حریم این شهر تاریخی مشخص شده‌است.

ولی جهانی سرپرست هیات باستان‌شناسی شهر تاریخی گسکر در این‌باره‌ گفت: «اما در فصل دوم کاوش‌های باستان‌شناسی شهر تاریخی گسکر که از ابتدای تیر سال جاری به منظور پیگردی و مشخص نمودن وضعیت دو بنای موسوم به حمام و خانه سنگی حاصل از کاوش‌های فصل قبل آغاز شد. محدوده حمام شماره 2 ترانشه­ای به ابعاد 10×13 متر و نیز در محل بنای خانه سنگی ترانشه­ای به ابعاد 10×17 مترایجاد شد.

به‌گفته‌ وی، کاوش­های به­عمل آمده در این فصل در محدوده حمام شماره 2 منجر به کشف بنای الحاقی با دیوارهای آجری همراه با ملات گل شد که بر اساس نظر کاوش­گران می­تواند به عنوان ورودی بنای حمام معرفی شود.

این بنا دارای دیوار‌ه‌های آجری به قطر 60 الی 75 سانتیمتر است که در برخی از بخش­های آن آثاری از اندود آهکی بر بدنه داخلی دیوار را می‌توان مشاهده کرد. از نکات جالب توجه در این بنا استفاده از کف آجرفرش در یک لایه و سپس افزودن روکش کاشی‌کاری شده روی آن با استفاده از ملات آهک است. این‌درحالی‌است که بخشی از کف طی کاوش‌های انجام شده مشخص شد.

همچنین کشف بقایایی از کاشی‌‌‌های دوره‌ اسلامی با نقوش انسانی دستاوردی مهم از باستان‌شناسی دوره‌ اسلامی گیلان محسوب می‌شود که در این فصل از کاوش به ‌آن دست پیدا کردیم.

همچنین با کاوش در محدوده بنای موسوم به خانه سنگی باستان­شناسان موفق به کشف بقایای یک ساختمان عمومی یا کارگاهی شده­اند. این بنا دارای دیوارهایی آجری با ملاط گل به قطر 1 متر است که با توجه به قطر دیوارها و نیز وسعت فضاهای درونی آن می­تواند متعلق به یک بنای دوطبقه با کاربرد عمومی باشد.

کشف بقایایی از جوش کوره خاکستر و نیز تقسیم‌بندی‌های فضاهای داخلی با استفاده از دیوارهای الحاقی آجری به قطر 60 الی 70سانتیمتر احتمال کارگاهی بودن این سازه معماری را تقویت می‌کند. به طور کلی این بنا شامل دو اتاق بزرگ تو در تو است که اتاق شمالی با تیغه کشی الحاقی به فضاهای کوچکتر تقسیم شده‌‌اند.

دومین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی شهر تاریخی گسکر در 31 تیر 1391 درحالی به پایان رسید که این شهر در سال 1380 توسط کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان مورد شناسایی قرار گرفت و بیش از 120 هکتار آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. تاکنون بخش عمده از این شهرتاریخی که شامل پل‌ها، حمام‌ها سازه‌های مسکونی و... توسط باستانشناسان مورد شناسایی قرار گرفته است.

ساخت و ساز، دیوار به دیوار کاخ هخامنشی

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه میراث فرهنگی ـ در ادامه تعرض به آثار تاریخی شهرستان شوش، ساخت و ساز جدیدی، این‌بار دیوار به دیوار حصار محوطه هخامنشی کاخ اردشیر (شائور) در حال انجام است. این‌درحالی است که سازمان میراث فرهنگی هنوز واکنشی به این ساخت و ساز نشان نداده‌است.

به گزارش CHN تخریب‌ها و تعرض‌ها در شهر باستانی شوش دیرهنگامی‌است که آغاز شده و همچنان روند صعودی به خود گرفته‌است. از آن جمله می‌توان به حفاری غیرمجاز در محوطه‌های باستانی این شهر از جمله محوطه‌های هخامنشی و ساخت و سازهای جدید بدون ضوابط اشاره کرد.

«مجتبی گهستونی»، سخنگو انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا درباره تازه‌ترین تعرض‌ها در شهر باستانی شوش به CHN‌ گفت: «سال‌ها پیش یکی از مالکین شوش با ادعای مالکیت روی بخشی از کاخ اردشیر هخامنشی اقدام به ساخت و ساز کرد. هرچند سازمان میراث فرهنگی هم در آن زمان ادعای مالکیت خود را روی این محوطه اعلام کرد، اما بی‌نتیجه ماند. با گذشت چند سال از آن ماجرا مالک در اقدامی تازه بخشی از املاک خود را تخریب کرده و دست به تجدید بنا زده‌است.»

دایره قرمز حصار کاخ هخامنشی اردشیر است که ساخت و ساز جدید در کنار آن انجام می‌شود

این محوطه هخامنشی درست روبروی مجموعه هخامنشی آپادانا، تپه آکروپل و مقبره دانیال نبی قرار گرفته‌است. پیش از این ساخت و ساز بنایی با کاربری چندفرهنگی و هتل در نزدیکی این کاخ منجر به کشف سنگفرش‌های هخامنشی که مدفون مانده بودند، شد.

به گفته گهستونی کاخ هخامنشی اردشیر در تازه‌ترین همایش ثبت ملی آثار تاریخی، در این فهرست جای گرفته‌است، که ثبت دیرهنگام آن تعجب بسیاری را به خود جلب کرده‌است.

نوسازی تازه در نزدیکی کاخ هخامنشی اردشیر درحالی انجام می‌شود که چندی پیش سازمان میراث فرهنگی با اختصاص 700 میلیون تومان خواستار آماده‌سازی مقدمات ثبت آثار تاریخی شوش در فهرست میراث جهانی شده‌است.

کاخ اردشیر (شائور)

پیش از این ساخت هتل امیرزرگر، کلنگ‌زنی هتل لاله، ساخت پارکینگ طبقاتی، ترمینال، پارک تفریحی و بسیاری موارد دیگر از جمله ساختمان پیش‌دانشگاهی، عرصه و حریم آثار تاریخی شوش را خدشه‌دار کرده‌است.

شوش از جمله مهمترین شهرهای باستانی کشور است که 5 هزار سال قبل به تمدن رسید. این شهر باستانی از 5 هزار سال قبل تا پایان دوران هخامنشی به عنوان پایتخت و مهمترین شهر ایران قلمداد می‌شده‌است.

کابوس اتوبانی شهر ری تا شکوه کاخ هخامنشی از همسایه دیوار به دیوارش

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی – ساخت و سازها به همسایگی دیوار به دیوار کاخ هخامنشی رسید. این کاخ که پایه‌ ستون‌های آن باقی مانده، تا کنون توسط بهترین باستان‌شناسان ایران و خارجی کاوش شده‌ و هنوز بخش‌هایی از آن مورد کاوش قرار نگرفته‌است.

در ادامه تعرض به آثار تاریخی شهرستان شوش، ساخت و ساز جدیدی، این‌بار دیوار به دیوار حصار محوطه هخامنشی کاخ اردشیر (شائور) در حال انجام است. این‌درحالی است که سازمان میراث فرهنگی هنوز واکنشی به این ساخت و ساز نشان نداده‌است.

به گزارش CHN تخریب‌ و تعرض‌ در شهر باستانی شوش دیرهنگامی‌است که آغاز شده و همچنان روند صعودی به خود گرفته‌است. از آن جمله می‌توان به حفاری غیرمجاز در محوطه‌های باستانی این شهر مانند محوطه‌های هخامنشی و ساخت و سازهای جدید بدون ضوابط اشاره کرد.

نوسازی تازه در نزدیکی کاخ هخامنشی اردشیر درحالی انجام می‌شود که چندی پیش سازمان میراث فرهنگی با اختصاص 700 میلیون تومان خواستار آماده‌سازی مقدمات ثبت آثار تاریخی شوش در فهرست میراث جهانی شده‌است.

قانون نقض می‌شود؛ ارگ انار قربانی!

ساخت و ساز در 70 متری انار این روزها یکی از مهمترین چالش‌های شهرتاریخی انار شده است. از یک سو معاون سازمان میراث فرهنگی از ایجاد مشکلات ساخت حرم شهدای گمنام برای حریم بصری ارگ تاریخی می‌گوید، از طرف دیگر مسئولان شهری و فرمانداری و میراث فرهنگی کرمان از ادامه این پروژه حمایت می کنند.

دوستداران میراث فرهنگی معتقدند که بیش از جریحه دار کردن احساسات مردم، آنچه مهم است قوانین و پایبندی به قوانین است و باید طبق اساسنامه میراث فرهنگی هر گونه ساخت و سازی در کنار آثار تاریخی بررسی شود و بعد تصمیم‌های دیگری در مورد آن اتخاذ شود.

بسیاری از مسئولان مربوطه و اشخاص به نام شهر انار نیز با این مسئله موافق و خواستار تصمیم گیری منطقی بر اساس قوانین و ضوابط میراث فرهنگی شدند.

گنجی‌پور، یکی از روحانیون به نام انار نیز این مسئله را تایید کرده و می گوید که باید بحث ساخت و ساز کنار ارگ انار با توجه به قوانین و ضوابط میراث فرهنگی حل شود و مسئولان و کارشناسان این حوزه باید نظر آخر را بدهند.

اما به نظر می رسد که مشکلات مهم تری ارگ انار را درگیر کرده است و شاید یکی از آن ها مسئله ابلاغ نشدن حریم این بنای تاریخی به سازمان‌ها و ارگان‌های شهری و عمرانی است و همین کوتاهی سازمان میراث فرهنگی باعث بروز مشکلات جدی در تصمیم گیری مسئولان شهری و فرمانداری در انار شده است.

محمدرضا نسب‌عبداللهی، دوستدار میراث فرهنگی و از اهالی انار اما در مورد این دغدغه‌های پیش آمده توضیح می‌دهد: «حدود چند سال قبل، کارشناسان میراث فرهنگی برای ارگ انار سه درجه حریم تعیین کردند که متاسفانه به دلیل تغییرات پی در پی در سازمان میراث فرهنگی این مصوبه هنوز ابلاغ نشده است.»

به نظر می رسد که ماجرای ارگ انار، داستانی دنباله دار است که تا زمانی که مسئولان مربوطه منصفانه بر سر یک میز نشیدند، قابل حل شدن نیست.

قوانین نادیده قوانین میراث فرهنگی در بابل

هنوز ماجرای انار و کرمان و تخت جمشید به اتمام نرسیده که ساختمان شورای شهر بابل بالا می‌رود و قوانین میراث‌ ملی را به زیر می‌کشد . پیگیری و مخالفت دوستداران میراث فرهنگی و البته طرح شکایات سازمان میراث فرهنگی به‌جایی نرسید. شهرداری و شورای شهر بابل همچنان مصمم برای ساخت ساختمان تازه شورای شهر بر ویرانه خانه قدیمی و نخستین کتابخانه شهر بابل است.

شهرداری و شورای شهر بابل چندی پیش طی اقدامی خودسرانه تصمیم به احداث ساختمانی تازه برای شورای شهر کردند. این ساخت و سازها پیرامون گنجینه (موزه کنونی، شهرداری پیشین و نخستین بلدیه شهر، بشماره ثبت 1526بتاریخ 8/امرداد/1354خورشیدی) و مجموعه خانه‌های تاریخی آقاجان نسب (شمارهثبت 2685 بتاریخ 17/خورداد/1379خورشیدی مربوط به دوره ی قاجاریه) است. البته اقدامات شهرداری و شورای شهر پس از طرح شکایات و اعتراض سازمان میراث فرهنگی و دوستداران میراث فرهنگی و دستور فرماندار متوقف شد اما با این حال چند روز باز هم فعالیت و ساخت و سازهای شهرداری دوباره از سرگرفته شد.

به گزارش CHN، شهرداری بابل درحالی با احداث ساختمان جدید شورای شهر، حریم منظری شهرداری سابق که نخستین بلدیه بار فروش این شهرستان است را به‌همراه مجموعه خانه‌های تاریخی ''آقاجانسب'' مخدوش کرد که هیچگونه مجوزی و استعلامی از سازمان میراث‌فرهنگی نگرفته است.

حریم گنجینه (تنها موزۀ شهرستان، شهرداری سابق و نخستین بلدیه بارفروش که در سال 1308 بنا شد) به‌همراه مجموعه خانه‌های تاریخی آقاجانسب (مربوط به میانۀ دوره قاجاری) درحالی توسط شورای شهر و شهرداری بابل شکسته شد و از بین‌رفت که هنوز این شهرستان داغ تخریب‌های گرمابه میرزا یوسف، پل محمد حسنخان، مسجد جامع بابل، بافت تاریخی 130 هکتاری و تکیه معلم کلا را از یاد نبرده است.

شهرداری بابل درحالی با احداث ساختمان جدید شورای شهر، حریم منظری شهرداری سابق که نخستین بلدیه بار فروش این شهرستان است را به‌همراه مجموعه خانه‌های تاریخی ''آقاجانسب'' مخدوش کرد که هیچگونه مجوزی و استعلامی از سازمان میراث‌فرهنگی نگرفته است.

حریم گنجینه (تنها موزۀ شهرستان، شهرداری سابق و نخستین بلدیه بارفروش که در سال 1308 بنا شد) به‌همراه مجموعه خانه‌های تاریخی آقاجانسب (مربوط به میانۀ دوره قاجاری) درحالی توسط شورای شهر و شهرداری بابل شکسته شد و از بین‌رفت که هنوز این شهرستان داغ تخریب‌های گرمابه میرزا یوسف، پل محمد حسنخان، مسجد جامع بابل، بافت تاریخی 130 هکتاری و تکیه معلم کلا را از یاد نبرده است.

اتوبان،کابوس این روزهای ری

یکی از مهمترین خبرهای این هفته مدفون شدن تاریخ در شهر ری است . اتوبان‌سازی روی آثار تاریخی ری همچنان ادامه دارد و هنوز کامیون‌ها و بلدوزرها در حال دفن کردن یافته‌های تاریخی این شهر زیر خروارها خاک هستند. در صورت ادامه پیدا کردن این شرایط برای همیشه بخش مهمی از تاریخ ری از بین رفته و آیندگان هرگز نخواهند فهمید که چه بر سر شهری که نامش در مهمترین متون تاریخی ایران یاد شده، آمده است.

اکنون در مهمترین شهر باستان ایران آثاری به دست آمده که سند محکمی بر تمام متون تاریخی است که پیش از این درباره ری نوشته شده است. تصور این است که باید باستان شناسان در محوطه تاریخی به شدت مشغول کاوش باشند اما وقتی به پشت کارخانه سیمان و عرصه و حریم دژ رشکان برسید، تمام این تصاویر خرد می‌شوند.

مشاهدات خبرنگارCHN، برخلاف نظر همه مسئولان مربوطه که امید به حفظ آثار تاریخی و ادامه اتوبان‌سازی دارند، نشان می‌دهد که در حال حاضر کامیون‌ها و بلدوزرها آنچنان عرصه دژ رشکان و باروی شارستان را کوبیده‌ و با خاک یکسان کرده‌اند که دیگر امیدی به بازگشت بسیاری از آثاری که در این عرصه وجود داشته، نیست.

اکنون زیرساخت‌ها انجام و راه هموار شده و مرحله بعدی ریختن آسفالت است. کارشناسان سازمان میراث فرهنگی تنها دو ترانشه کوچک زده‌اند و به نظر می رسد با سختی بسیاری که ناشی از فعالیت های شهرداری است و به نوعی مانع ازکاوش است، مشغول به فعالیت هستند و نکته مهم آن است که تمام این اتفاقات در سکوت خبری می‌افتد. چراکه با توجه به این کشف مهم، هیچ مسئولی در این زمینه اطلاع رسانی نکرده و خبری رسمی در این باره نداد! و اکنون که شهرداری همچنان اتوبان سازی خود را ادامه می دهد، باز هم سکوت ادامه دارد!

در سایت تاریخی مهمی همچون عرصه دژ رشکان، کامیون‌ها و بلدوزرها به صورت جدی و با پشتکار بسیار مشغول کار هستند، کارگاه باستان‌شناسی هم راه‌اندازی شده اما با این وجود، به خبرنگارCHN اجازه داده نمی‌شود که از این سایت تاریخی بازدید کند و حداقل دوره این آثار کشف شده مشخص شود، حتی امکان عکاسی هم داده نمی‌شود و در انتها کار به تهدید می‌کشد و اخطارهای مداوم.

اصرار هم بی‌فایده است. هیچ کدام از مسئولان میراث فرهنگی و کارشناسان مربوطه اطلاعاتی در مورد این آثار و تاریخ و قدمت آن نمی‌دهند و به نظر می رسد که اگر این یافته‌ها همین جا دفن شوند، دیگر کمتر دوستدار میراث فرهنگی پیگیر تاریخی که اینجا دفن شده، می‌شوند.

ماجرای جریحه دار شدن برج هزار جریب

برج هزارجریب دچار ترک شده و هرچند این ترک‌ها می‌تواند وضعیت آن را با مشکل مواجه کند، یادگاری‌نویسی‌ هم به تخریب‌های دیواره آن افزوده شده‌است. مردم یادگاری می‌نویسند و نگهبانی نیست تا جلوی این تخریب‌ها را بگیرد. گفته می‌شود این برج به دوره صفویه تعلق دارد.

برج هزار جریب یکی از آثار منحصر به‌فرد شهرستان اصفهان است. درحال‌حاضر شکاف‌های ایجاد شده روی بنا خبر از تهدید این اثر دوره صفویه می‌دهد. از سوی دیگر برخی از فعالان میراث‌فرهنگی معتقدند نبود نگهبان در این مکان باعث نوشتن یادگاری‌های و تخریب توسط مردم شده است.

«سیاوش آریا»، فعال میراث‌فرهنگی، در این‌باره به CHN می‌گوید: «در بازدیدی که هفته گذشته از برج هزار جریب اصفهان داشتم متوجه آثار ترک و یادگاری نویسی روی آن شدم اما چیزی که نگرانی فعالان و دوستداران میراث‌فرهنگی را بیش از پیش کرده نبود نگهبان برای حفاظت از این اثر تاریخی است.

در رابطه با پیشینه و کاربری برج تاریخی‌ هزار جریب اطلاعات کافی وجود ندارد. در برخی سایت‌ها اشاره کوتاهی به آن شده‌است: "برج‌های باغ هزارجریب مربوط به دوره صفوی است و در اصفهان، باغ هزار جریب، دروازه شیراز، خیابان برج واقع شده و این اثر در تاریخ 17 آذر 1364 با شماره ثبت 1698 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است."

سیاوش آریا می‌گوید: «پیشینه ساخت این برج مربوط به دوران صفویه است. مصالح اصلی ساختمان این کبوتر خانه از خشت خام، گل و کاهگل است. این برج مجموعه‌ای از 8 استوانه کوچک در اطراف، یک استوانه بزرگ مرکزی، اتصالات استوانه‌های خارجی و داخلی است که سختی سازه را افزایش می‌دهد.

طراح و سازنده‌ برج موفق شده که با حرکت موجی شکل به دیواره‌ها تا حد امکان از ضخامت آن‌هاکاسته و بر پایداری برج افزوده است.

با این‌حال نبود حفاظت و رسیدگی‌های لازم، این اثر تاریخی را دچار فرسایش کرده است. کارشناسان معتقدند هم‌اکنون این بنا نسبت به دیگر آثار تاریخی از وضعیت نسبتا مناسبی برخوردار است که با حفاظت‌های لازم و مرمت جزیی می‌توان از تخریب آن جلوگیری کرد.

کشف سازه های 1200 ساله در گیلان

دومین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی شهر تاریخی گسکر در شهرستان گیلان 31 تیرماه به‌پایان رسید. کشف بقایایی از یک ساختمان کارگاهی و کاشی‌های دوره‌ اسلامی مهمترین دستاورد این فصل از کاوش به‌شمار می‌رود. گفته می‌شود این شهر بالغ بر 1200 سال قدمت دارد.

دومین فصل کاوش های باستان‌شناسی در بزرگترین شهر دوره اسلامی شمال کشور که به سرپرستی ولی جهانی انجام شد به پایان رسید. شهر تاریخی گسکر در فاصله 25 کیلومتری شهرستان صومعه سرا 55 کیلومتری شهرستان رشت در استان گیلان واقع شده و آنچه امروزه تحت عنوان شهر تاریخی گسکر معرفی می‌شود منطقه جغرافیایی گسترده‌ای است که در زیر پوشش گیاهی جنگل هفت دغنان مدفون است.

این شهر تاریخی در حد فاصل شهرستان‌های رضوانشهر، صومعه‌سرا و ماسال شاندرمن و در کنار جاده ترانزیت رشت و آستارا قرار دارد.

به‌گزارش CHN، پیش از این مطالعات باستان‌شناسی در شهر تاریخی گسکر در سال 1382 به سرپرستی ولی جهانی با گمانه‌زنی و کاوش در مقبره خوری‌سو آغاز شده بود. طی این گمانه‌زنی‌ها در خلال سال‌های 1384 لغایت 1388 نزدیک به 70درصد حریم این شهر تاریخی مشخص شده‌است.

ولی جهانی سرپرست هیات باستان‌شناسی شهر تاریخی گسکر در این‌باره‌ گفت: «اما در فصل دوم کاوش‌های باستان‌شناسی شهر تاریخی گسکر که از ابتدای تیر سال جاری به منظور پیگردی و مشخص نمودن وضعیت دو بنای موسوم به حمام و خانه سنگی حاصل از کاوش‌های فصل قبل آغاز شد. محدوده حمام شماره 2 ترانشه­ای به ابعاد 10×13 متر و نیز در محل بنای خانه سنگی ترانشه­ای به ابعاد 10×17 مترایجاد شد.

کاوش‌های مشترک باستان‌شناسان ایران و ژاپن در ارسنجان فارس

مدیر کل میراث فرهنگی فارس از شروع مجدد و سومین فصل از کاوش‌های مشترک باستان شناسان ایران و ژاپن در شهرستان ارسنجان فارس خبر داد.

فریدون فعالی خبر داد: سومین فصل کاوش های مشترک ایران و ژاپن از ابتدای مردادماه امسال در غار سیده خاتون شهرستان ارسنجان آغاز می‌شود.

او با اشاره به اینکه این فصل از کاوش ها در راستای کاوشهای دو فصل گذشته است ادامه داد: در این فصل با تلاش باستان‌شناسان شاهد برپایی کارگاهی در داخل غار هستیم تا پس از انجام پاکسازی‌های لازم در دهانه ورودی غار و برداشت دیواره خشکه چین موجود، کاوش آغاز شود.

فعالی افزود: بر اساس کاوش‌های انجام گرفته در مقابل غار در دو فصل گذشته ، لایه­هایی متعلق به دوره­های فراپارینه­سنگی و پارینه­سنگی میانی شناسایی شده است که این موضوع نشان اهمیت جایگاه تاریخی این مکان در دوره‌های مختلف تاریخی دارد.

غار سیده خاتون در بخش مرکزی شهرستان ارسنجان قرار گرفته و قدمت آن به پیش از تاریخ برمی‌گردد. نام این غار برگرفته از نام شخصی است که سال‌ها پیش در این مکان زندگی می‌کرده است. این اثر در فاصله 4 کیلومتری جاده ارسنجان به آباده طشک قرار دارد. دهانه این غار 42 ، عمق 32 متر و ارتفاع دهانه 40 متر است. غار سیده خاتون در تاریخ 20/6/1385 و به شماره 16038 در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است و بر اساس قوانین مجازات اسلامی تصرف و یا تخریب آن پیگرد و مجارات قانونی دارد.

موقعیت نفس‌گیر کاخ گلستان برای ثبت جهانی

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه میراث فرهنگی ـ "کاخ گلستان"، کاندیدای آینده ایران برای معرفی به یونسکو و ثبت جهانی است. کارشناسان یونسکو برای بررسی پرونده بعد از ماه رمضان این کاخ راهی تهران می‌شوند.

 

در چنین موقعیتی این  سوال مطرح است که آیا پرونده ثبتی کاخ گلستان آماده است؟ و تمام قوانین و ضوابط ثبت میراث جهانی در مورد کاخ گلستان لحاظ شده‌است؟

 

«مسعود شریفی»، مسئول روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی و مدیر مجموعه کاخ گلستان در پاسخ به این سوال می‌گوید: «پرونده به صورت کامل ارسال شده و مشکلی در این زمینه وجود ندارد. کارشناسان یونسکو می‌آیند که بررسی‌های کامل را در این زمینه انجام دهند.»

 

به گفته او، در حال حاضر کارشناسان میراث فرهنگی در مجموعه کاخ گلستان با همکاری معاونت میراث فرهنگی در حال آماده‌سازی شرایط کاخ گلستان برای بازدید کارشناسان یونسکو هستند. این اقدامات شامل مسایل مرمتی، بازسازی محیطی و زیباسازی و بسیاری موارد دیگر است.

 

پیشتر برخی از کارشناسان میراث فرهنگی در مورد وضعیت دیوارهای کاخ گلستان هشدار داده و گفته بودند که این نرده‌ها می‌تواند مانعی برای ثبت جهانی کاخ گلستان باشد. گفته می‌شود، در زمان قاجار به جای نرده‌های فلزی، اطراف کاخ دیوارچین کوتاهی وجود داشته که بعدها این دیوارها برداشته شده و نرده‌های فلزی جای آن را می‌گیرد. این نرده‌ها در سال‌های اخیر، بارها و بارها با رنگ آبی رنگ‌آمیزی شده که چندان با موقعیت تاریخی کاخ همخوان نیست.

 

شریفی اما نظر این کارشناسان میراث فرهنگی را قبول ندارد و می‎گوید که این نرده‌ها بیش از صدسال قدمت دارند و بخشی از هویت کاخ به شمار می‌روند و براساس نظرات کارشناسان کاخ باید این موقعیت تاریخی حفظ شود و این نرده‌ها بخشی از کاخ هستند.

 

او تاکید می‌کند که هر تصمیمی در مورد بازسازی و مرمت کاخ گلستان بر اساس نظر کارشناسان میراث فرهنگی در کاخ صورت می‌گیرد و همه امور منطبق با قوانین و ضوابط میراث فرهنگی است.

 

به جز مسئله نرده‌های فلزی اطراف کاخ، یکی از مسایلی که چندی پیش در مورد کاخ گلستان مطرح شد، پیدا شدن ناگهانی کنتربرقی درست از دل دیوارهای این کاخ بود که نکته تاریکی در پرونده ثبت تاریخی کاخ گلستان به شمار می‌رود. 

این تصویر که می‌بینید، دیواری از کاخ گلستان تاریخی است!

شریفی درباره این کنتر برق اینگونه توضیح می‌دهد: «هنگام مرمت دیوارهای کاخ این کنتر که زیر دیوار کاذبی پنهان شده بود، بیرون آمده‌است. این کنتر برق قبلا به دلیل برگزاری نمایشگاهی نصب شده بود که اکنون قرار است، بازسازی شود. اما برخی از رسانه‌ها از بیرون آمدن این کنتر از دیوارهای کاخ سوء استفاده کرده‌اند، درحالی که این کنتر در حال برداشتن است و مشکلی از نظر مرمتی به جای نمی‌‎گذارد که باعث ایجاد خللی در این پرونده شود.»

 

او همچنین در مورد مرمت ناشیانه کاشی‌های کاخ گلستان به CHN می‌گوید: «از زمان پهلوی تا کنون کاشی‌های کاخ گلستان در حال مرمت بوده و این دلیلی نمی‌شود که این اتفاق مربوط به مرمت‌های سال‌های اخیر باشد.»

 

این تصویر کاشی‌کاری‌های کاخ گلستان بعد از مرمت است!

پرونده ثبت جهانی کاخ گلستان از سال 84 تا کنون در حال تکمیل است و امسال این پرونده جزو یکی از اولویت‌های سازمان میراث فرهنگی برای ثبت جهانی در یونسکو در سال آینده معرفی شده‌است اما مشاهدات بازدیدکنندگان و نظرات کارشناسان موزه‌داری همواره نشان داده که این کاخ به عنوان کاخ موزه شاخص ایران از استانداردهای جهانی در زمینه موزه داری فاصله‌های جدی داشته است، به خصوص در زمینه تابلوهای راهنما، تهویه هوا، وجود راهنماهای خبره و متخصص و....

 

چندی پیش نیز شهرداری منطقه 12، در حال مرمت فضای رو به روی کاخ گلستان، پایه‌های نقاره‌خانه تاریخی تهران را کشف کرد اما روی این آثار تاریخی بتون ریخت! این در حالی است که کشف این آثار و به نمایش در آوردن آن می توانست یکی از نکات بسیار قوی برای جهانی شدن پرونده کاخ گلستان باشد.

 

اینجا  جلوی کاخ گلستان است که پایه‌های نقاره خانه دوره قاجاری به دست آمد و بعد از آن بتون‌ریزی شد!

 

مجموعه کاخ گلستان، یادگاری به جای مانده از ارگ تاریخی تهران محل اقامت شاهان سلسله قاجار و از زیباترین و کهن‌ترین بناهای پایتخت 200 ساله ایران است.

 

کاخ گلستان در بهمن سال 1334 در فهرست میراث فرهنگی کشور به ثبت رسید. این بنا در مدت عمر خود شاهد حوادث تاریخی متعددی از جمله آیین تاجگذاری پادشاهان قاجار و پهلوی و نیز گشایش مجلس یکم در 18شعبان 1324 هجری قمری بوده و امروز بخش اعظم آن به عنوان موزه در معرض بازدید علاقه مندان تاریخ و هنر ایران است

کاربری جدید برای پایه‌ستون‌های 2500 ساله تخت‌جمشید

خبرگزرای میراث فرهنگی ـ گروه میراث فرهنگی ـ مسئولان سایت میراث جهانی تخت‌جمشید در اقدامی تازه و غیرعادی،‌کاربری تازه‌ای به پایه‌ستون‌ها و برخی سنگ‌های 2500 ساله این اثر هخامنشی داده‌اند. پایه ستون‌های تخت‌جمشید که روزگاری محل نگهداری ستون‌های بلند این اثر جهانی بود، امروز محل نگهداری تابلوهای ورود ممنوع شده‌است.   به گزارش CHN یکی از مهمترین روش‌های حفاظتی در آثار تاریخی به خصوص آثار میراث جهانی، استفاده از تابلوهای راهنما و هشداردهنده ‌است. این موضوع توسط دفتر میراث جهانی یونسکو بارها به سایت‌های ثبت شده تذکر و اخطار داده شده‌است. با این‌حال روش‌های نصب این تابلوها هم مهم است. یعنی نمی‌توان به هرشکلی این تابلوها نصب شود.   در حال حاضر مسئولان سایت جهانی تخت‌جمشید بخشی از تابلوهای هشداردهنده را روی پایه‌ستون‌هایی قرار دادند که قدمت تاریخی آن‌ها به 2500 سال می‌رسد.   بر اساس این گزارش گردشگرانی که به تخت‌جمشید آمده‌اند هم متوجه این تداخل در حفاظت از آثار تاریخی شدند. یکی از گردشگران دراین‌باره به CHN می‌گوید: «دیدن تابلوهای هشداردهنده روی آثار تاریخی، آن‌هم به نحوی که به حال خود رها شده‌اند. جالب است. به نظر می‌رسد این روش استفاده از تابلوها چندان صحیح نباشد.»   به گفته یکی از کارشناسان حفاظت از آثار تاریخی، نصب تابلوهای راهنما و هشداردهنده باید از روش و اصول خاصی تبعیت کند. برای مثال در جانمایی، استفاده از نوع جنس به کار رفته در تابلو، رنگ و در نهایت فاصله آن با اثر روش‌های ویژه‌ای دیده‌ شده‌است.   این درحالی‌است که برخی تابلوهای هشداردهنده تخت‌جمشید بدون توجه به این موارد روی آثار تاریخی رها شده‌اند.   یکی از گردشگران تخت‌جمشید می‌پرسد که آیا رها کردن تابلوهای راهنما روی آثار تاریخی، تعرض به عرصه اثر نیست؟ گفته می‌شود که استفاده از تابلوها به این شکل منجر به مخدوش شدن منظر اثر می‌شود.   به گفته یک کارشناس میراث فرهنگی،‌ حتی ارتفاع و فاصله تابلو نسبت به اثر اهمیت دارد. فاصله‌ نباید به اندازه‌ای باشد که هنگام عکاسی اثر، در آن دیده شود. و از سوی دیگر ارتفاع هم نباید منظر اثر را مخدوش کند.   با این‌حال نه تنها این موارد در استفاده از تابلوهای راهنما در تخت‌جمشید رعایت نشده که کل منظر اثر نیز مخدوش شده‌است.

20 متر از کانال دوره هخامنشی در ضلع‌ جنوبی تخت‌جمشید کشف شد

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ پروژه شناسایی مسیر باستانی دوره هخامنشی با هدف دفع آب‌های سطحی آبراهه‌های تخت جمشید بیش از یک ماه است که آغاز به‌کار کرده‌است. این‌ پروژه به سرپرستی علی اسدی انجام می‌شود و تا کنون منجر به شناسایی  20 متر از کانال دوره همخامنشی در ضلع جنوبی تخت‌گاه شده‌است. همچنین بیش از 1000 قطعه نقش‌برجسته که عمده‌ترین آن‌ها مربوط به کاخ 100 ستون می‌شود، کشف شده است. به‌گزارش CHN، دو سال از بلاتکلیفی پروژه دفع‌ آب‌های سطحی تخت جمشید می‌گذشت تا اینکه‌ سرانجام یک ماه پیش این طرح توسط بنیاد پارسه پاسارگاد به سازمان میراث فرهنگی فارس ارائه و توسط علی اسدی، باستان‌شناس به مرحله اجرا رسید. این پروژه با هدف دفع آب‌های سطحی آبراهه‌های تخت جمشید تا کنون موفق به شناسایی 20 متر از کانال دوره هخامنشی شده‌است. «علی اسدی» در این‌باره به CHN گفت: «طرح اولیه این پروژه 2 سال پیش به پایگاه پارسه و پاسارگاد ارائه شده بود که البته این طرح بعد از 2 سال با هدف دفع آب‌های سطحی از آبراهه‌های زیرزمینی و مشخص شدن بخشی از مسیر کانال باستانی صورت گرفت.» وی افزود: «نزدیک به یک ماه است که این پروژه شروع شده و اطلاعات و داده‌هایی که تاکنون به‌دست آمده بسیار قابل تامل است. کاوش در امتداد ضلع جنوب خاوری تخت‌گاه و محلی که خروجی تمامی کانال‌های زیرزمینی در آن‌جا قرار گرفته آغاز شده و با یک خط مستقیم به سمت جنوب ادامه دارد. بخشی از این کاوش شامل برداشت خاک‌های کاوش‌های پیشین تخت جمشید است که در برخی قسمت‌ها بیش از 5 متر ضخامت دارد  و قطعات سنگ‌های دارای نقش برجسته نیز از این خاک‌ها بدست‌ آمده است. با این‌حال لایه‌های زیرین این خاک‌‌ها شامل بخش‌های کاوش نشده‌ای است که 20 متر کانال در این قسمت شناسایی‌ شده‌است. به‌گفته وی، به ‌نظر می‌رسد مسیر این کانال‌ها به‌گونه‌ای بوده که پس از کمی امتداد به سمت جنوب به طرف شرق منحرف شده و احتمالا در نقطه‌ای بین ضلع جنوبی تخت‌گاه و مجموعه بناهای برزن جنوبی به‌کانال دیگری که از طرف برزن جنوبی به سمت شمال امتداد داشته می‌پیوسته است. اسدی در ادامه بیان کرد: «ادامه کاوش‌ها در جهت شناخت بهتر این کانال و همچنین باز کردن یک مسیر اضطراری برای دفع آب‌های جمع‌شده در کانال‌های زیرزمینی ادامه دارد.»

نقش برجسته‌های تخت‌جمشید زیر پای گردشگران

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی ـ تخت‌جمشید ارزشمندترین و نام‎آورترین اثر تاریخی ایران است. اگر بیشتر جهانیان "ایتالیا" را به کلیسیوم، مصر را به اهرام ثلاثه و چین را به دیوار بزرگ چین می‌شناسند، تخت جمشید یا پرسپولیس برای ایرانیان معروف‌ترین اثر بازمانده از  تاریخ ایران باستان است.

 

با این همه اما برخی اقدامات انجام گرفته از سوی بنیاد پارسه پاسارگاد که متولی محافظت از این اثر جهانی است، در برخی موارد با اصول علمی و کارشناسی حفاظت از اثری با این میزان از اهمیت نیست. به عنوان مثال در ضلع جنوب غربی کاخ هدیش به سمت حیاط جنوبی کاخ تچر در تخت جمشید، راه پله‎ای از جنس داربست‎های فلزی نصب شده که با گذشت چند سال از تاریخ نصب، آثار سو و غیرکارشناسی آن آشکار شده‌است.

 

درست در زیر داربست‌های این راه‌پله فلزی بخش‌هایی از نقوش برجسته تاریخی تخت جمشید قرار گرفته که در آن افرادی از قوم سکاها با اسب و پیشکش‌هایی در دست دیده می‌شوند، با این همه اما نصب این داربست‌ها روی این نقوش موجب شده در دازمدت این آثار تاریخی ارزشمند و بی‌بدیل از بین رفته و آسیب ببیند.

 

 داربست‌ها به بدنه سنگ‌های 2500 ساله تکیه داده شده‌اند و هنگام عبور و مرور گردشگران، تکان خورده و به سنگ‌ها آسیب می‌زنند

 

در زیر این نقوش و پای دیوارها، علف‌ها و گیاهان مختلف رشد کرده و از بالای سر هم گل و لای ناشی از آب باران، بر فرق سر سکاهای حاضر در تخت جمشید می‌ریزد. علاوه بر این، فشار مستقیم پایه‌های این داربست‌ها روی دیواری که این نقش برجسته‌ها بر آن حک شده، به ایجاد شکاف و بروز آسیب‌های دیگری ختم شده‎است. تلفیق این عوامل آسیب‎زا با هم باعث شده به مرور این نقش برجسته‏‎ها آسیب دیده و رو به تخریب بگذارد.

 

 یکی از نقش برجسته‌های تخت‌جمشید؛ درست زیر داربست‌ها

 

«مجدالدین رحیمی»، کارشناس میراث فرهنگی و مرمت‌گر آثار تاریخی که پیش از این روی بخش‌هایی از تخت جمشید کار کرده در این باره به CHN می‌گوید: «در این قسمت از تخت‎جمشید اقدامات غیرکارشناسانه زیادی صورت گرفته است؛ این اقدام آسیب جدی و غیرقابل جبرانی به نقش برجسته‌های تاریخی وارد کرده‌است. علاوه بر این در همین حیاط کاخ تچر که با این راه پله‎های فلزی به کاخ هدیش راه دارد تاکنون هیچ کاوشی صورت نگرفته است.»

 

آنگونه که این کارشناس آثار تاریخی می‌افزاید: «چیدمان آثار و نقش برجسته‎های این محدوده از تخت‌جمشید که حدود 80 سال پیش انجام گرفته منطبق بر اصالت اثر نیست و قطعاتی که در ضلع جنوب شرق، مقابل کاخ تچر گذاشته شده‌ به صورت غیر کارشناسی بوده و نیازمند ساماندهی است. علاوه بر این هیچ مطالعه‎ای در باره مکان‎یابی دقیق این آثار صورت نگرفته‎است.»

 

تخت جمشید در سومین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو در سال 1979 میلادی به اتفاق آرای حاضران در جلسه به ثبت جهانی رسید. بی‌تردید نحوه مراقبت و محافظت از این اثر تاریخی و هر گونه اقدامات مرمتی در این اثر تاریخی زیر ذره‌بین رسانه‌ها و دوستداران میراث فرهنگی قرار دارد و برای جهانیان نیز واجد اهمیت و توجه است.

سربازان هخامنشی، محصور میان داربست‌ها

حساسيت يونسکو به مرمت‌هاي آرامگاه کوروش

مرمت آرامگاه کوروش

خبرگزاري ميراث فرهنگي ـ گروه ميراث فرهنگي ـ درحالي موضوع حفاظت و مرمت محوطه باستاني پاسارگاد، به عنوان پنجمين محوطه فرهنگي تاريخي ايران در فهرست ميراث جهاني يونسکو مورد بحث رسانه‌ها و انجمن‌هاي تاريخي قرار گرفته که از يک سو مديران اين مجموعه اخبار منتشره را شايعه‌اي بيش ندانستند و از سوي ديگر انجمن‌هاي تاريخي شيراز مدعي هستند که سال‌هاست با نحوه حفاظت و مرمت آرامگاه کوروش مخالفت شده اما هيچ گوش شنوايي نيست. گفته مي‌شود که اين عوامل دست به دست هم دادند تا سازمان يونسکو بار ديگر هياتي از کارشناسان را براي بازديد از عملکرد سازمان ميراث فرهنگي روانه پاسارگاد کند.

«سامان خسرواني»، مدير بنياد پاسارگاد در اين‌باره بهCHN گفت: «انجمن‌هاي تاريخي سال‌هاست که با نحوه حفاظت و مرمت پاسارگاد مخالفت کرده‌اند چراکه به جاي استفاده از مرمت‌گران ماهر، از افراد بومي در مرمت آرامگاه کوروش استفاده مي‌شود که آموزش‌هاي لازم را نديده‌اند».

وي افزود: «مرمت پاسارگاد به دليل بازتاب‌هاي جهاني بسيار عجولانه و در مدت زمان کوتاهي انجام شد. به طوري که برنامه زماني مرمت بيشتر از 6 ماه طول نکشيد و با اينکه اين موضوع اعتراض‌هاي انجمن‌هاي تاريخي را به دنبال داشت اما متوليان ميراث فرهنگي حتي به وعده نشستي که قرار بود با موسسات و انجمن‌هاي تاريخي داشته‌باشند عمل نکردند».

خسرواني با تاکيد اين موضوع که طبق قانون و اصول مرمت بايد مرمت‌هاي ادواري مشخص باشد و بيننده با مشاهده آن پي به مرمت‌هاي انجام شده ببرد ادامه داد: «هم‌اکنون در مرمت آرامگاه کوروش از مصالحي استفاده شده که در برابر آب و هوا و بارندگي‌ها مقاومت ندارد و مواد مرمتي، همجنس با سنگ‌هاي آرامگاه نيست. همين امر باعث شده که آرامگاه از جلوه مناسبي برخوردار نباشد.»

اين‌ در حالي‌است که پيش از اين بنياد پژوهشي پارسه و پاسارگاد اعلام کرده بود که زمستان سال گذشته (1389) علي‌رغم بارندگي‌هاي شديد که با بارش برف هم همراه بوده، آب از بخش‌هاي مرمت شده آرامگاه کوروش نفوذ نکرد و داخل اين آرمگاه خشک باقي‌ماند.

خسرواني درباره حساسيت يونسکو به نحوه مرمت پاسارگاد گفت: «البته ما در جريان متن نامه يونسکو به سازمان ميراث فرهنگي نيستيم اما مي‌دانيم که سازمان يونسکو حساسيت ويژه اي نسبت به مرمت پاسارگاد دارد به‌طوري که گفته مي‌شود هياتي قرار است براي بازرسي به ايران بيايند و از عملکرد ميراث فرهنگي بازديد کند؛ چراکه وضعيت آن بسيار نگران کننده است».

اين درحالي است که مديران مجموعه پاسارگاد با بيان اين که چنين نامه‌اي به دست آنها نرسيده اعلام کردند که مرمت‌هاي صورت گرفته تحت نظر يونسکو بوده‌است.

گفته مي‌شود که هم اکنون تفاهم نامه‌اي با دانشگاه بولونيا ايتاليا بسته شده و مرمت‌هاي انجام شده در آرامگاه کوروش تحت آزمايش قرار دارد و تاکنون نيز مورد خاصي ديده نشده‌است

گفته مي‌شود تمام مرمت‌هاي پارسه و پاسارگاد داراي طرح مرمتي است که کارشناسان زبده ميراث فرهنگي آن را به تصويب رسانده‌اند. همچنين گزارش‌هاي ادواري که به گفته مديران اين مجموعه به يونسکو داده شده حاکي از آن است که اخبار مندرج بر مرمت غيراصول آرامگاه کوروش نادرست بوده و از آنجايي که بسياري از افراد با اصول مرمت و منشورهاي بين المللي آشنايي ندارند چنين شايعه‌هايي را منتشر مي‌کنند.

بازگشت کتیبه های هخامنشی از شیکاگو به ایران

خبرگزاری رویترز گزارش کرد که یک دادگاه شیکاگو حکم به بازگرداندن کتیبه ها و سفال های دوران هخامنشی به ایران داد.

این دادگاه که به فرجام خواهی موزه ایران باستان و شورای ایرانیان آمریکایی برگزارشده بود، حکم کرد کتیبه های گلی دوره هخامنشی یافته شده در زیرزمین های تخت جمشید که در سال ۱۳۵۵خورشیدی برای ترمیم در اختیار بخش باستان شناسی دانشگاه شیکاگو قرار گرفته بودند، به ایران بازگردانده شوند.

این دادگاه حکم دادگاه اولیه ای را لغو می کند که در سال ۲۰۰۲ و به درخواست شماری از بازماندگان قربانیان فاجعه بمبگذاری در اورشلیم در سال ۱۹۹۷ که خواستار دریافت غرامت از ایران شده بودند حکم به مصادره این آثار داده بود.

آن دادگاه بدون حضور نماینده ایران تشکیل و حکم به فروش این کتیبه ها داد تا غرامت هفتادویک میلیون دلاری شاکیان تامین شود.

اما موزه های شیکاگو و دانشگاه با این استدلال که اموال فوق به صورت امانتی از موزه ایران باستان برای ترمیم در اختیار دانشگاه و موزه شیکاگو قرار گرفته اندُ با اجرای حکم فروش این اموال و تامین غرامت قربانیان حادثه اورشلیم مخالفت کرده بودند.

با حکم جدید دادگاه این کتیبه ها و سفال ها می توانند بار دیگر به زادگاهشان بازگردند.

پی نوشت:

یک سایت دوستداران میراث فرهنگی ایران در باره تاریخچه این کتیبه های هخامنشی نوشته است:

درسال ۱۳۱۶ طی حفاری مشترکی توسط دولت وقت ایران و موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو در تخت‌جمشید، تعداد قابل توجهی اموال فرهنگی- تاریخی ارزشمند به‌دست آمد که این اموال بین دولت ایران و مؤسسه مذکور به طور مساوی تقسیم شد.

ایران به دلیل نداشتن کارشناسان داخلی برای خواندن خطوط سهم خود را نیز به مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو به مدت سه سال امانت داده شده بودند تا آن مؤسسه پژوهش‌های گسترده‌ای در مورد این الواح انجام دهد و پس از مستند‌سازی و انتشار نتیجه‌ پژوهش‌های خود، الواح را به ایران بازپس دهد. این الواح، گل‌نوشته‌های مربوط به عصر هخامنشی بودند که خطوط میخی و علامت‌ها و تصاویری بر آنها نقش بسته بود و لازم بود خطوط میخی این الواح توسط خط‌شناسان و کارشناسان امریکایی خوانده شود.

"گیل استاین" مدیر موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو تیر ماه سال ۱۳۸۳، تعداد سیصد عدد از  الواح گلی هخامنشی را به ایران آورده و اظهار امیدواری کرده بود بتواند با مقامات ایرانی در مورد فعالیت های جدید پژوهشی و مطالعات علمی و آموزش دانشجویان ایرانی به توافق برسد. استاین در حالی که همکاری با ایران را یک رویا خواند و یادآور شد بازگشت الواح، قدمی برای نشان دادن حسن نیست موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو و کمک به فعالیت های علمی آینده است.

دانشگاه شیکاگو بعد از مطالعه روی تعداد بسیار زیادی از الواح گلی هخامنشی، متون بسیاری از این لوح ها را در کتاب های مختلف به چاپ رسانده است.

مرگ خاموش کتیبه‌های نقش رستم

سالهاست که مجموعه باستانی پر ارزش نقش رستم که یادمان‌هایی از ایلامیان، هخامنشیان، ساسانیان و حتی قاجاریه را در خود جای داده‌ در آستانه مرگی خاموش قرار گرفته است. مرگ خاموشی که حاصل فراموشی مسئولان سازمان میراث فرهنگی است که گویی علاقه چندانی به حفاظت این بنای مهم و با ارزش تاریخی ندارند.
به گزارش خبرنگار مهر، نقش رستم مجموعه باستانی با ارزشی است که در فاصله 5/6 کیلومتری از محوطه باستانی تخت جمشید واقع شده است و نام آن مانند نام‌های تخت جمشید، نقش رجب و بسیاری نامهای مکانهای تاریخی دیگر، ارتباط مستقیم تاریخی با آثار موجود در آن ندارد.
 

در این مجموعه مهم تاریخی آرامگاه چند تن از پادشاهان هخامنشی (از جمله داریوش بزرگ و خشایارشا)، نقش برجسته‌هایی از وقایع مهم دوران ساسانیان (از جمله تاجگذاری اردشیر بابکان و پیروزی شاپور اول بر امپراتوران روم)، بنایی موسوم به کعبه زرتشت و نقش‌برجسته ویران‌شده‌ای از دوران ایلامیان قرار دارد.

با این همه این بنای تاریخی به علت عدم حفاظت علمی ‌و فقدان تلاشهای لازم برای نگهداری و احیای آن توسط مدیران بنیاد پژوهشی پارسه و مسئولان سازمان میراث فرهنگی در آستانه مرگی خاموش قرار دارد. مرگی که به نظر می‌رسد چندان هم برای مدیران سازمان عریض و طویل میراث فرهنگی اهمیتی ندارد. چه در چندین سال گذشته  کمترین اقدام موثر و در خور توجهی برای حفاظت و نگهداری از این بنای مهم تاریخی صورت نگرفته است.
چنانکه از تصاویر ارائه شده در این گزارش بر می‌آید این مجموعه مهم تاریخی سالهاست که در اثر بی‌توجهی مسئولین و به دلیل قرار داشتن در معرض عوامل محل طبیعی و انسانی، در آستانه نابودی و تخریبی جبران ناپذیر قرار دارد.
 

در این تصویر بخوبی وضعیت نابسامان یکی از کتیبه‌های ساسانی در نقش رستم قابل مشاهده است. همانطور که در این تصویر می‌بینید، بخش اعظمی ‌از نوشته‌های این کتیبه به علت قرار گرفتن در معرض عوامل مخرب طبیعی در حال محو شدن و نابودی است. در این تصویر همچنین خوردگیهای ناشی از ضعف موجود در ساختار سنگ به خوبی قابل رویت است.
 

 تصویر گویای همه چیز است. تاثیر جبران ناپذیر عوامل مخل بیولوژیکی بر بخشهای مختلف آثار سنگی و صخره ای موجود در مجموعه تاریخی نقش رستم. همانطور که در تصویر ملاحظه می‌کنید، تاثیرات رطوبت ناشی از تعامل این اثر گرانقدر تاریخی با آلاینده‌های محیطی موجب بروز عارضه‌هایی از جمله تغییر رنگ، انحلال بخشهای ضعیف سنگ، تجزیه سنگ توسط عوامل بیولوژیکی و گیاهان، پدیده تبلور نمکها، پدیده اکسیداسیون کانی‌های فلزی موجود در ساختار سنگ و ... به خوبی قابل مشاهده است.
 

 همانطور که مشاهده می‌کنید در این قطعه از کتیبه‌های ساسانی به علت ریختگی و انحلال سنگ نوشته در حال نابودی کامل است و کارشناسان باستان شناسی و مرمت پیش بینی می‌کنند که با توجه به سرعت زیاد روند فرسایش آن، شاید تاکمتر از چند سال دیگر اثری از این قطعه با ارزش تاریخی باقی نماند.

تبلور نمکهای محلول در سنگ بر جداره خارجی کتیبه که بر اثر بی توجهی به تاثیرات ناشی از بارش مستقیم باران و رطوبت محیطی، این قطعه از کتیبه را متلاشی کرده است. 

 

بی توجهی به تاثیرات مخرب ناشی از رشد و رویش گیاهان در این محوطه تاریخی را به خوبی می‌توان در این تصویر دید. رشد و نمو گیاهان به این صورت در دل یک بنای تاریخی آیا معنایی جز مرگ تدریجی تمدن و تاریخ یک ملت دارد؟ چنانکه قابل مشاهده است، شرایط زیست این گیاه باعث رویش و گسترش عوامل مخل دیگر طبیعی در این اثر با ارزش تاریخی شده است.
 

در این تصویر خوردگی کامل اثری به این مهمی‌به دلیل رها شدگی و عدم حفاظت اضطراری از آرامگاه داریوش دوم، به خوبی قابل مشاهده است. آیا کسی پاسخگوی نابودی این اثر با ارزش تاریخی خواهد بود؟
 

نمایی دیگر از فروپاشی یک کتیبه دیگر در محوطه تاریخی نقش رستم. در این تصویر هم تاثیر مخرب و جبران ناپذیر عدم حفاظت چنین اثر مهم تاریخی در مواجه با عوامل مخرب طبیعی و انسانی به خوبی قابل مشاهده است.

 

انحلال کامل یکی از ستونهای برجسته نقش رستم که عامل اصلی آن هوازدگی و عدم توجه به مقوله حفاظت اضطراری از یک اثر با ارزش تاریخی است، باعث شده تا این بخش از آرامگاه داریوش دوم به کلی نابود گردد.
 

 نمونه دیگری از بی توجهی‌ها و تاثیرات نابود کننده آن در ویرانی بخش دیگری از آرامگاه داریوش دوم. آیا علت دیگری جز عدم توجه به اهمیت تاریخی چنین اثری می‌توان برای نابودی این قطعه مهم تاریخی پیدا کرد؟
 

کارشناسان مرمت معتقدند که با کمترین هزینه‌ها و تنها با استفاده از تکنولوژی نانو می‌توان به راحتی  از آثار این چنینی در مقابله با عوامل و عوارض طبیعی تا حد مطلوبی محافظت کرد. امری که البته سالهاست در ایران اتفاق نیافتاده است.
 

در این تصویر تاثیرات ناشی از عدم توجه به مسیرهای هدایت کننده آب که در اثر بارش نزولات جوی به درون بدنه آرامگاه و نمای آن نفوذ می‌کند، قابل مشاهده است. چنانچه می‌بینید نفوذ آبهای سطحی در بدنه این اثر آن را بطور کلی مورد انهدام قرار داده و خسارات جبران ناپذیری به آن وارد کرده و موجب شکستگی آن شده است.
 

بی توجهی به وضعیت اضطراری بخش دیگری از آرامگاه داریوش، موجب ایجاد شکاف و حفره در پایه‌های این اثر با ارش تاریخی شده است و خطر فروپاشی کامل این اثر مهم باستانی و بروز حادثه برای بازدیدکنندگان را به همراه دارد.
 

رها شدگی بخشهای مختلف مجموعه نقش رستم در برابر عوامل متعدد طبیعی باعث انحلال، هوا زدگی و از بین رفتن ارزشهای هنری آن شده است.

«نرم‌افزار تخصصي منشور کوروش» رونمايي مي‌شود

خبريار امرداد- صديقه نوده فراهاني: «نرم‌افزار تخصصي منشور کوروش» شنبه 22 آبان ماه در تالار اجتماعات پژوهشگاه ميراث فرهنگي در شهر شيراز رونمايي مي‌شود.
در «نرم‌افزار تخصصي منشور کوروش» که به کوشش پژوهشگاه ميراث فرهنگي تهیه شده، منشور کوروش در فضایی مجازي نمايش داده مي‌شود، به گونه‌ای ‌که کاربر بتواند این منشور حقوق بشر را از همه‌سو ببیند.
آگاهی از نوشته‌ها و متن منشور برای پارسی‌زبان‌ها و کاربران آشنا به زبان انگلیسی در هر سن و با هر سطح دانش، از دیگر امکانات این نرم‌افزار است.
به گزارش ميراث آريا اين آیین رونمايي ساعت 14 روز شنبه، در تالار گردهمايي‌هاي پژوهشگاه ميراث فرهنگي در شهر شيراز، خيابان گلستان، روبه‌روي خيابان نرگس، پژوهشگاه ميراث فرهنگي برپا خواهد شد.

«منشور کوروش» به ایران آورده شد

مسئولان سازمان میراث فرهنگی گفته‌اند این اثر تاریخی ۴ ماه در ایران خواهد ماند و برای عموم به نمایش در خواهد آمد.
«منشور کوروش» صبح ۱۹ شهریور از بریتانیا به ایران آورده شد…

به گزارش «فردا»٬ جان کرتیس٬ مدیر بخش خاورمیانه موزه ملی بریتانیا تحت حفاظت ویژه امنیتی و در محفظه‌ای ویژه به موزه ملی ایران تحویل داده شد.

مسئولان سازمان میراث فرهنگی گفته‌اند این اثر تاریخی ۴ ماه در ایران خواهد ماند و برای عموم به نمایش در خواهد آمد. اکنون این منشور در خزانه موزه ملی ایران قرار دارد و قرار است ۲۰ شهریور به ویترین مخصوص خود منتقل شود.

موزه بریتانیا محل اصلی نگه‌داری منشور کوروش است. مسئولان این موزه در پنج سال گذشته بارها به مسئولان ایرانی وعده داده بودند این منشور را به ایران بفرستند.

قرار بود سال گذشته این منشور در تهران به نمایش در بیاید که مسئولان موزه بریتانیا از ارسال آن بدلیل نگرانی از شرایط امنیتی خودداری کردند.

زمستان سال گذشته وقتی این منشور به ایران فرستاده نشد، رئیس سازمان میراث فرهنگی به موزه بریتانیا مهلت ۲ ماهه‌ای داد که در صورت عدم ارسال این شی تاریخی، تمام همکاری‌های مشترک باستان‌شناسی، برپایی نمایشگاه‌های میراث فرهنگی با انگلستان متوقف شود. وی هم‌چنین خواستار غرامت ۳۰۰ هزار دلاری شده بود.

«منشور حقوق بشر کورش» که نام استوانه کورش نیز شناخته می‌شود، استوانه‌ای سفالین است که در سال ۵۳۹ پیش از میلاد به فرمان کورش دوم هخامنشی، فرمان‌روای وقت ایران ساخته شده است.

دور تا دور این استوانه که ۲۳سانتیمتر طول و ۱۱سانتیمتر عرض دارد، در حدود۴۰ سطر به خط میخی بابلی، مجموعه‌ای از سخنان و فرمان‌های کورش دوم، ملقب به کورش کبیر حک شده است.

آخرین بار این اثر باستانی در جریان جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران در سال ۱۳۵۰ شمسی و به رغم مخالفت دولت وقت بریتانیا برای ۱۰ روز با بیمه‌ای پنج هزار پوندی در موزه برج آزادی به نمایش در آمد.

این استوانه صد و یک سال پیش در کاوش‌های باستانشناسی پایه‌های یک نیایشگاه باستانی در شهر بابل کشف شد و تا مدت‌ها در دانشگاه «یل» آمریکا نگهداری می‌شد و سرانجام به موزه بریتانیا در لندن منتقل شد.

سازمان ملل متحد در سال۱۹۷۱ آن ‌را به شش زبان رسمی منتشر کرد و هم‌اکنون بدلی از این منشور نیز در مقر این سازمان در شهر نیویورک نگهداری می‌شود.

رئیس سازمان میراث فرهنگی گفته تا کنون تنها منشور حقوق بشر برای ده روز در ایران بوده است. اشاره وی به نمایش این منشور در برج آزادی تهران پیش از انقلاب اسلامی است.

محمدرضا کارگر٬ رئیس موزه ملی ایران در سال ۸۳ برای اولین بار پیشنهاد ارسال این اثر تاریخی به ایران را داده بود. قرار بود منشور کوروش برای یک یا دو سال در ایران بماند.